|
|
|
jpmante
|
|
|
Zeer geachte heer Wilders,
Ik zou hier mijn bewondering willen uitspreken voor de moedig wijze waarop u de islam ontmaskert en u zich hiermee inzet voor de vrijheid van onze kinderen en kindskinderen. In één woord geweldig.
Daar het duidelijk is dat Europa in een zeer hoog tempo Eurabië aan het worden is en de opeenvolgende dhimmi-regeringen daarvoor de volle verantwoordelijkheid dragen zou ik de aandacht willen vestigen op de oorzaken van dat wat enkele de Grote Uitverkoop genoemd kan worden.
Gaarne zou ik u en de PVV op de hoogte willen brengen, voor zover u dat niet reeds bent, van het olie voor immigratie verraad.
Oil for immigration(R. Stegeman )
Stegeman 20 oktober 2007
Waarom hebben wij zoveel 'gelovigen' in ons midden mogen verwelkomen?
In een intervieuw met de Israelische krant Haaretz, legde Bat Ye'or uit hoe de Franse president Charles De Gaulle, teleurgesteld door het verlies van de Franse kolonieën in Afrika en het Midden-Oosten evenals de dalende Franse invloed in de internationale arena, in 1960 besliste om een strategische alliantie met de Arabische moslimwereld aan te gaan die zou kunnen concurreren met de dominantie van de Sovjet-Unie en de VSA.
"Dit wordt een totale transformatie van Europa, wat het resultaat is van een internationaal beleid" alsdus Bat Ye'or.
"Wij zijn nou aan het afstevenen op een totale verandering in Europa, dat meer en meer zal islamiseren en de politieke satelliet van de Arabisch-islamitische wereld zal worden.
De Europese leiders hebben beslist tot een alliantie met de Arabische wereld, doordat zij de Arabische aanpak van Israël en de VSA hebben gerespecteerd.
Dit geldt niet alleen voor buitenlandse politiek, maar ook voor zaken waarbij de Europese maatschappij van binnenuit wordt betrokken, zoals immigratie, integratie van de immigranten en het idee dat de islam een deel van Europa is."
"Europa gaat gebukt onder een constante terreurdreiging.
Terreur is een manier om druk te leggen op de Europese landen om zich constant over te geven aan de Arabische eisen.
Zei eisen, bijvoorbeeld, dat Europa altijd voor de Palestijnen en tegen de Israeliërs spreekt."
Dus het Eurabische project werd een vergrote visie van de anti-Amerikaanse gaullistische politiek, afhangend van de formatie van een Euro-Arabische entiteit die vijandig is naar Amerikaanse invloeden.
Het verschafte Europese ambities om belangrijke invloedsferen in de voormalige Europese kolonieën te behouden.
Tevens werden enorme markten voor Europese producten in de Arabische wereld geopend, zeker in olieproducerende landen, om de voorraden van petroleum en aardgas voor Europa te kunnen waarborgen.
Als toevoeging zou het van de Middellandse Zee een Euro-Arabische binnenlandse zee maken door moslimimmigratie te bevorderen en de multicultuur te promoten met een sterke, islamitische aanwezigheid in Europa.
Het gebruik van de term "Eurabia" was als eerste in het midden van de jaren '70 geintroduceerd, toen de titel van een journaal, bewerkt door de president van de associatie van Frans-Arabische Solidariteit, Lucien Bitterlein, en gepubliceerd door de Groupe d’Etudes sur le Moyen-Orient (Geneva), France-Pays Arabes (Paris), en de Middle East International (London).
Hun artikelen riepen op tot gewone Euro-Arabische posities op iedere hoogte.
Deze concrete verzoeken waren niet de dromen van geïsoleerde theoristen; in plaats daarvan zetten zij concrete politieke beslissingen voort, samengesteld in overeenstemming met, en geactualiseerd door Europese staatsleiders en Europese parlementariers.
Gedurende een persconferentie op 27 november 1967, verklaarde de Gaulle openlijk dat de Franse samenwerking met de Arabische wereld "de fundamentele basis van onze buitenlandse politiek" was.
Tegen januari 1969, op de tweede internationale conferentie in steun voor het Arabische volk, gehouden in Caïro, in haar resolutie 15, besliste "Om speciale parlementaire groepen te vormen, waar zij niet bestonden, en om het parlementarische platform steun van het Arabische volk en het Palestijnse verzet."
Vijf jaar later in Parijs, juli '74, was de parlementaire associatie voor de Euro-Arabische samenwerking gecreëerd, onder de Euro-Arabische dialoog.
Bat Ye'or heeft deze gedeelde Euro-Arabische politieke agenda blootgelegd.
De eerste stap was de constructie van een gewoon buitenlands beleid.
Frankrijk was de drijfveer in deze eenwording, welke al was uitgestippeld door de Gaulles binnenste cirkel en Arabische politici.
De Arabische staten eisten van Europa de toegang tot westerse wetenschap en technologie, Europese politieke onafhankelijkheid van de VSA, Europese druk op VSA om zich te richten op Arabische politiek en de demonisering van Israël als een gevaar voor de wereldvrede, evenals maatregelen die de Arabische immigratie ten goede komen en de lancering van een Arabische cultuur in Europa.
Deze samenwerking zou ook erkenning van de Palestijnen als een onafhankelijk volk en de PLO en haar leider Arafat als vertegenwoordiging inhouden.
Tot 1973 waren zij alleen bekend als Arabische vluchtelingen, zelfs door andere Arabieren. Het concept van een Palestijnse zaak bestond simpelweg niet.
Gedurende de oliecrisis in 1973 kondigden de Arabische leden van Organisation of Petroleum Exporting Countries aan dat door de goedlopende Yom Kippur War tussen Israël en haar buren Syrië en Egypte, OPEC niet langer petroleum naar westerse naties die Israël steunen zouden verschepen.
De plotselinge verhoging van olieprijzen had effect.
Het creëerde niet alleen een sterke doorstroom van petrodollars naar landen als Saoudi-Arabië, wat de Saoudi's toeliet een wereldwijde islamitische herleving te financieren, maar het had ook een impact op het westen, speciaal in Europa.
Hoe dan ook, Arabische leiders moesten hun olie kwijt.
Hun volk is erg afhankelijk van Europese economische en technologische hulp.
De Amerikanen maakten dit punt gedurende het olie-embargo van 1973.
Alhoewel de oliefactor zeker hielp de Euro-Arabische dialoog op te zetten was dit volgens Bat Ye'or een schijn om een beleid stil te houden wat in Frankrijk speelde voor de crisis.
Dat beleid, gemaakt in de jaren '60, had sterke antecedenten in de Franse negentiende eeuwse droom om een Arabisch rijk te leiden.
De politieke agenda was versterkt door de opzettelijke culturele transformatie van Europa.
Euro-Arabische dialoog vergaderingen in Venica ('77) en Hamburg ('83) bevatten aanbevelingen die succesvol waren doorgevoerd.
Deze aanbevelingen werden vergezeld door een opzettelijke doorstroom van moslimimmigranten naar Europa in enorme getale.
De aanbevelingen waren als volgt;
1. Coördinatie van de inspanningen door Arabische landen om de Arabische taal en cultuur in Europa te verspreiden.
2. Het bouwen van Euro-Arab culturele centra in de Europese hoofdsteden.
3. De behoefte om Europese instituten en universiteiten te bevoorraden met Arabische leraren, gespecialiceerd in het geven van Arabisch aan Europeanen.
4. De samenwerking tussen Europese en Arabische specialisten om een positief plaatje van de Arabisch-islamitische beschaving en eigentijdse Arabische zaken aan het geschoold publiek in Europa te kunnen voorschotelen.
Deze afspraken konden niet in geschreven documenten worden voortgezet omdat deze politiek gezien zeer gevoelig liggen en omdat ze van fundamentele ondemocratische natuur zijn.
De Europese leiders kozen voorzichtig ervoor om hun ideeën een dialoog te noemen.
Alle bijeenkomsten, commiteeën en werkgroepen bevatten afgevaardigden van de Europese gemeenschap en de Europese kabinetsraad samen met leden van Arabische landen en de Arabische Liga.
Procedures en beslissingen werden gemaakt in besloten sessies, er zijn nimmer officiele gesprekken opgenomen.
De Euro-Arabische Dialoog (EAD) is een poltiek, economisch en cultureel instituut, ontworpen om de perfecte cohesie tussen Europeanen en Arabieren te waarborgen.
De structuur was opgezet op conferenties in Kopenhagen (15-12-73) en Parijs (31-07-74).
De voornaamste agent van dit beleid is de Europese Parlementaire "association" van Euro-Arabische samenwerking, opgezet in '74.
De andere voornaamste organen van de dialoog zijn het MEDEA instituut en het Europese instituut voor Research op mediterranen en de Euro-Arabische samenwerking, opgezet in 1995 met de goedkeuring van de Europese Commissie.
In een interview met Jamie Glazov van Frontpage Magazine, legde Ye'or uit hoe "in binnenlandse politiek, de EAD een nauwe samenwerking tussen Arabische en Europese media, televisie, radio, journalisten, drukkerijen, academica, culturele centra, schoolboeken, studenten- en jeugdclubs en toerisme vestigde.
Kerkelijke dialogen waren ook nodig in de ontwikkeling van dit beleid.
Eurabia is daarom een erg sterk netwerk van organisaties - een veelomvattende symbiose met samenwerking en partnerschap op politiek, economisch, demografisch en cultureel vlak"
Eurabia's drijvende kracht, the Parlementaire organisatie voor Euro-Arabische samenwerking, werd in Parijs in '74 gecreëerd.
Het heeft nu meer dan 600 leden - van alle grote Europese partijen- actief in hun eigen nationale parlementen, maar ook in het Europese parlement.
Frankrijk blijkt de sleutelfiguur in dit samenwerkingsverband te zijn.
Een wijdverbreid beleid werd uitgetekend.
Het bevatte een symbiose van Europa met de islamitische landen die Europa zouden begiftigen - en in het bijzonder Frankrijk, het projects grootste voorsteller- met een gewicht en een aanzien om aan de VSA te kunnen evenaren.
Dit beleid was vrij discreet opgezet, en ver buiten officiële bijeenkomsten, door het gebruik van de onschuldig-ogende naam van de Euro-Arabische dialoog.
De organisatie functioneerde onder de vleugels van Europese regeringsministers, werkende in besloten samenwerking met hun Arabische collega's, en met de afgevaardigden van de Europese Commissie en de Arabische Liga.
De missie was het creëren van een Arabische entiteit, die vrije circulatie van mens en goederen moest waarborgen.
Op het culturele front begonnen er complete herschrijvingen van de geschiedenis, wat als eerste gebeurde in de jaren '70 op Europese universiteiten.
Dit proces was goedgekeurd bij de parlementaire vergadering van de Raad van Europa op september 1991, op de bijeenkomst opgedragen aan "De contributie van de Islamitische beschaving aan de Europese cultuur".
Het is bevestigd door de Franse president Chirac op 8 april 1996 in Caïro, en versterkt door Romano Prodi, president van de krachtige Europese Commissie, en later werd hij minister-president, door de creatie van een stichting voor de dialoog van culturen en beschavingen.
Deze stichting was er om alles wat gezegd en geschreven wordt over de islam in Europa te controleren.
De afgelopen drie decennia hebben de EEC en de EU's politieke en culturele organisaties een islamitische fantasiebeschaving en -geschiedenis uitgevonden.
De historische vaststelling van schendingen van mensenrechten voor alle niet-moslims en vrouwen onder de Islamitische wet Shariah worden genegeerd of verworpen.
In deze wereldvisie komen de enige gevaren van de VSA en Israël.
De ontwerpers van Eurabia hebben een succesvolle propagandacampagne in elkaar gezet tegen deze twee landen in de Europese media.
De fabricage was gemakkelijker gemaakt door bestaande gevoelens van antisemitisme en anti-Amerikaanisme in delen van Europa, beide sentimenten zijn echter groots opgeschroefd door Eurabianen en hun collaborateurs.
Op 31 Januari, 2001, met de recruteringen van Palestijnse Jihad-terroristen, verklaarde Europse minister van buitenlandse zaken Chris Patten naar het Europese Parlement dat Europa's buitenlandse beleid speciale aandacht aan de zuiderlijke flank zou moeten geven (de islamitische landen, in EU-jargon), toevoegende dat hij verrukt was door de algemene afspraak om een betere visie te geven op het Mediteriaans partnerschap.
Bat Ye'or denkt dat "Onze politici perfect geïnformeerd zijn over de islamitische geschiedenis en actueel beleid door hun ambassades, agenten en specialisten.
Er is geen onschuld bij, maar enorme inflexibiliteit in corruptie, cynisme en de pervertering van waarden."
In de inleiding van haar boek verklaart ze dat "Dit boek Europa's evolutie van een Joods-Christelijke beschaving, met belangrijke informatie over wereldse elementen.
Joods-Christelijke beschaving die onderdanig is aan de ideologie van jihad en islamitische krachten."
De nieuwe Europese beschaving in de maak kan ook wel een "beschaving van het dhimmitude" worden genoemd.
Het woord dhimmitude komt van het Koreaanse (Fout in de vertaling het is niet Koreaanse maar Koranse) woord "Dhimmi".
Het refereert naar de onderworpenen, niet-islamitische individuen die accepteren dat zij onterende en strenge onderwerpingen moet ondergaan om slavernij of de dood te ontlopen in een islamitische staat.
De gehele moslimwereld zoals wij die vandaag kennen is een product van een 1300 jaar oude jihad-tactiek, waarbij welvarende niet-moslim meerderheidsbeschavingen gereduceerd worden tot een staat van disfunctie en dhimmitude.
De dhimmi's zijn onderdanige schepsels die vernedering en agressie in stilzwijgen moeten toestaan.
Deze afspraak is er een die de islamiet zijn haat en gevoel van superieuriteit vergroot, en die door wet wordt ondersteund.
Eurabia is een nieuwe entiteit.
Het omvat politieke, religieuze, economische, en mediacomponenten, die in Europa werden neergezet door enorme, machtige Europese lobbies.
Terwijl Europeanen binnen Eurabia's grenzen leven, buiten een soort van vervreemde aanwezigheid, zijn er maar enkelen die zich echt bewust van de Arabieren zijn op een dagelijkse basis.
Dit Europese beleid,. geuit in dubieuze bewoordingen, is in elkaar gezet op de hoogste politieke levels en gecoördineerd door de gehele Europese Unie.
Het verspreidt een anti-Amerikaanse, antisemitische Euro-Arabische subcultuur in de vezels van elke sociale, academische, politieke en media- sector.
Mensen die het er niet mee eens zijn worden geboycot of doodgezwegen.
Soms worden ze ontslagen van hun banen, slachtoffers van een totalitaire "correctheid", meestal gearrangeerd in de academische, politieke en media-sector.
Volgens Bat Ye'or kunnen Frankrijk en de rest van Europa hun beleid ten opzichte van Eurabia niet meer veranderen; "Het is een project dat consistent was opgezet, gepland en nagejaagd door immigratiepolitiek, propaganda, kerkelijke steun, economische samenwerkingen en culturele, mediale en academische overloperij.
Generaties groeiden op binnen dit politieke raamwerk; zij zijn zo gevormd en geschoold om het te accepteren en erachter te staan."
Bernard Lewis heeft gezegd dat, bij een gewone afspraak onder historici; "De moderne geschiedenis van het Midden-Oosten begint in het jaar 1798, toen de Franse Revolutie arriveerde in Egypte in de vorm van een klein expeditie-groepje geleid door een jonge generaal genaamd Napoleon Boneparte- die er vocht en er daarna over heerste voor een tijdje met huiverinwekkend gemak."
In een onsuccesvolle poging om de steun van het Egyptische volk te krijgen, deed Napoleon uitspraken waarin hij de islam de hemel in prees.
"People of Egypt", kondigde hij aan bij zijn entree tot Alexandria in 1798, "Jullie zullen te horen krijgen dat ik ben gekomen om jullie religie kapot te maken; geloof het niet!
Antwoord dat ik ben gekomen om jullie rechten te herstellen, om de ongelovigen te straffen, en dat meer dan de Mamluken, ik respecteer God, zijn profeet, en de Qu'ran."
Volgens een ooggetuige, eindigde Napoleon zijn aankondiging met de zin "God is groot en Mohammed is zijn profeet."
In de oren van Moslims leek dit op de shahada - de verklaring van geloof in alleen Allah en in de profeet Mohammed als zijn laatste boodschapper.
Het voordragen van de shahadah, de eerste van de vijf pilaren van de islam, is er om iemands overtuiging in de islam te markeren.
Moslims konden dus concluderen dat Napoleon was overtuigd van de islam.
In werkelijkheid raakte alleen zijn generaal Jaques Menou in de ban van de islam.
De Fransen werden later verslagen en gedwongen Egypte te verlaten door de Engelse admiraal Lord Nelson.
Alhoewel de Franse expeditie naar Egypte slechts drie jaar duurde, demonstreerde het wel dat het Westen nu superieur was aan de islamitische wereld, dat zij het Arabische hart zo maar konden betreden, en dan nog steeds een deel van het Ottomaanse rijk, naar wens.
Alleen een andere Westerse macht zou hen kunnen dwingen te vertrekken.
De schok van deze realisering resulteerde in de eerste pogingen om de islam te hervormen gedurende de 19de eeuw.
Een positief resultaat van de Westerse strijd was de toestroming van Franse wetenschappers naar Egypte en de schepping van het moderne Egypte.
Nog belangrijker, het leidde tot de ontdekking van de Rosetta Stone, die later werd gebruikt door de Franse taalkundige Jean-Franqois Champollion om de authentieke Egyptische hiërogliefen te decoderen.
De aanvaring tussen Engeland en Frankrijk liet desondanks wel een impact achter op Europa, en zeker in Frankrijk.
De Franse invasie van Algerije in 1830 markeerde een ander hoofdstuk in dit verhaal.
Later heersten de Fransen over Tunesië en Marokko.
Uiteindelijk, na de Eerste Wereldoorlog kregen de Fransen mandaten van het voormalige Turkse territorium van het Ottomaanse Rijk, wat wij nu kennen als Syrië en Libanon.
Na de Tweede Wereldoorlog verlieten de Franse troepen de Arabische landen, wat resulteerde in oorlog en de Algerijnse onafhankelijkheid in 1962.
De langdurige Franse relatie met de Arabieren resulteerde in Frankrijks opvatting dat zij een speciale band met de Arabieren genoten.
Samen met het Franse leiderschap in het continent Europa, zou dit de basis verschaffen voor een nieuw buitenlands beleid.
President de Gaulle streed voor een Franse en Europese onafhankelijkheid van de twee grootmachten.
In een toespraak zij hei; "Ja, het is Europa, van de Atlantische tot aan Oeral, dit is Europa die zal beslissen over de bestemming van de wereld."
In 1966 trok hij Frankrijk terug van het leiderschap van de militaire NATO, maar bleef wel in de organisatie.
Gevolgd door de zesdaagse oorlog in 1967, zorgde de Gaulles afkeuring van de Israeliërs vanwege hun bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook voor een enorme omslag in Frankrijks buitenlandse politiek.
Voorheen vaarde Frankrijk -samen met heel West-Europa- een pro-Israëlische koers, zij gingen zelfs met Israël in oorlog tegen Nassers Egypte.
Vanaf 1967 voer Frankrijk een overwegend pro-Arabische koers.
Er is gezegd dat het Engelse buitenlandse beleid hetzelfde is gebleven sinds de 16de eeuw.
Haar goal was om welk land dan ook te stoppen om over Europa te heersen in die mate dat deze een bedreiging vormt voor Engeland.
Aan de andere kant kun je beargumenteren dat het Franse buitenlandse beleid ook hetzelfde bleef voor meerdere eeuwen; haar missie is het Frans leiderschap over Europa en de Meditteraanse regio te behouden als tegenwicht voor de Angelsaksische dominantie, wat later Anglo-American zou gaan heten.
Dit plaatje werd gecompliceerder door de opkomst van Duitsland in de late 19de eeuw, maar de richtlijnen zijn er tot de dag van vandaag.
Napoleon is de grote held van de Franse PM de Villepin.
Verscheidene prominente Franse leiders maakten in 2005 openlijk het statement dat de voorgestelde EU-grondwet praktisch een vergroot Frankrijk zou zijn.
Minister van justitie Dominique Perben zei: "Wij hebben eindelijk het 'Europe a la francaise' waar wij al zolang op hebben gewacht.
Deze grondwet is gewoon een vergroot Frankrijk.
Het is een Europa geschreven in het Frans."
Vanaf haar bestaan is de Europese integratie al een door Frankrijk geleid bedrijf.
Het feit dat de Franse politieke elite nooit afstand heeft gedaan van het onderhoud van hun leiderschap over Europa werd uitvoerig gedemonstreerd tijdens de Irakese oorlog.
President Chiraq zei in 2003 dat Polen, Tsjechië en Hongarije de positie van de EU ondermijnden "Zij hebben een goede kans om stil te zijn gemist" gevolgd door "Deze landen hebben zich niet erg goed gedragen en hebben , in plaats van zich goed te gedragen, te snel het gevaar opgezocht door zich op een lijn te stellen met de positie van de VSA."
Jean Monnet, een Franse economist die nooit tot een publiekelijke positie is verkozen, is een soort van architect voor Europese integratie.
Monnet was een pragmatist met zeer goede connecties die achter de schermen werkte aan de creatie van een Europese eenheid.
Richard North, uitgever van de blog eu referendum en mede-auteur van "The great deception: can the europian union survive", zegt dat ten minste vanaf de jaren 30 vorige eeuw, Jean Monnet droomde van het bouwen van een VSA in Europa.
Maar wat Monnet echt in gedachten had was een creatie van Europeaanse entiteit met alle atributen van een staat, een "anodyne woordenspeling was expres gekozen met een visie om het moeilijk te maken om het te verzwakken door het gewoon in een ander interregerings-lichaam te laten converteren.
Zo werd het ook gebracht zodat nationale regeringen niet af zouden schrikken door hen voor te houden dat het doel was om over hun soevereniteit heen te komen."
In hun analyse van de geschiedenis van de EU, claimden de auteurs dat de EU niet geboren was door WOII, zoals velen denken.
Het was tenminste een generatie daarvoor al gepland.
De Schuman-verklaring van 9 mei 1950, gepresenteerd als het begin van de vooruitgangen naar een Europese Unie en herinnerd als "Europese dag", bevat ook zinnen die verklaren dat het een "eerste stap in de federatie van Europa" is.
Critici van de EU hebben gezegd dat deze politieke missies normaal gesproken achterwege blijven als naar de verklaring wordt gerefereerd, en de meeste mensen weten ook niet van het bestaan af.
Een federatie is uiteraard een staat en "voor eeuwen nu de kampioenen van de EC/EU integratie blind hebben gezworen dat zij geen kennis hebben van zulke plannen.
De EEG/EC/EU heeft beschikking over meer tekenen van een supranationale staat; vlag, volkslied, parlement, een hooggerechtshof , wetten en een munteenheid."
De starters van de EU "waren er heel voorzichtig in om hun volk alleen de goede tekenen van hun project te laten zien.
Het is gemaakt om doorgevoerd te worden, als een stilstaand proces, zodat geen enkele unieke fase van het project genoeg tegendruk op zou roepen om het te stoppen of te veranderen."
Booker en North noemen de EU "Een slow-motion coup d'etat: de meest spectaculaire coup d'etat in de geschiedenis", gemaakt om verfijnd en voorzichtig het democratische proces op de zijlijn te zetten en oudere naties van Europa te onderdrukken/onder controle te houden zonder het publiekelijk te maken.
De ironie ervan is dat Frankrijk nu in de greep is van de bewegingen waarvoor zijzelf verantwoordelijk is.
De jihad-rellen door moslimimmigranten in Frankrijk in 2005 lieten zien dat Eurabia niet langer een zaak van buitenlandse politiek, maar nu ook eentje van binnenlandse politiek was.
Frankrijk zal branden tenzij Frankrijk probeert het de Arabieren naar de zin te maken en in zal stemmen met hun agenda.
De groei van de islamitische populatie is explosief.
Volgens sommigen word een op de drie baby's in Frankrijk als moslim geboren.
Honderden moslim-ghetto's volgen de Shariah al, en niet de Franse wet.
Sommigen geloven dat Frankrijk stilzwijgend in een islamitisch land zal veranderen, waar anderen voorspellen dat er een burgeroorlog uitbreekt in de nabije toekomst.
Misschien is er een poëtisch recht omdat het land wat het groene licht en de leiding gaf aan Eurabia nu gesloopt wordt door haar eigen monster van Frankenstein.
Peinzen over Frankrijks dilemma's zou hoe dan ook niet helpen.
De dreigende val van Frankrijk is slecht nieuws voor de rest van het Westen.
Wat zal er gebeuren met de Franse financiële middelen?
En boven alles, wie zal de honderden nucleaire kernkoppen erven?
Zullen deze wapens ook in de handen van Jihad-moslims vallen? |
|
|
|
|
hirihiri123
|
|
|
Mooi stukje JP............alweer een site erbij waarbij wij ons kunnen "ventileren ".
Trouwens ik mis hier smeilies. |
|
|
|
|
Boudewijn
|
|
|
quote:Op woensdag 23 januari 2008 - 14:46 schreef hirihiri123 het volgende:Mooi stukje JP............alweer een site erbij waarbij wij ons kunnen "ventileren ". Trouwens ik mis hier smeilies. smilies komen binnenkort bij een volgende forum software update!
Overigens mag je hier jezelf "ventileren" zoals je zegt zolang het maar netjes blijft. Misbruik/grove beledigingen/discriminatie/pornografie etc. wordt zoals op elk forum ook hier niet toegestaan.
Overigens kun je hier ook meteen op externe artikelen reageren door bijvoorbeeld op http://politiek.headliner.nl op een bericht te klikken en dan in de popup kiezen voor 'start de discussie'.
Meer informatie hierover kun je hier lezen. |
|
|
|
|
hirihiri123
|
|
|
ja, ja ik snap het wel .Reken er maar op dat het hier nog wel eens "druk "zou kunnen gaan worden !!!!!!!!
De link hier naar toe is al doorgegeven.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op woensdag 23 januari 2008 door hirihiri123 -- |
|
|
|
|
VVout
|
|
|
| Up, dik 7 jaar later en hoe staat het ervoor op de wereld. |
|
|
|
|
Cqlier
|
|
|
De instroom wordt voorlopig geen strobreed in de weg gelegd.
Niemand vraagt zich af, waarom ze in Dubai, Quatar dure, hoge wolkenkrabbers bouwen, maar, daarin; niet hun geloofsgenoten opvangen.
Dat, moet in; het ongelovige westen gebeuren. |
|
|
|
|
VVout
|
|
|
| Het ergste nog, komen in grote getallen naar ons toe omdat het de hel is in hun eigen land. Vervolgens proberen ze ons hun geloof en politiek opdringen en er de zelfde chaos creëren. Waarom passen ze zich niet gewoon ons aan, onze lande waren goed genoeg om toevlucht te zoeken. |
|
|
|
|
|