|
|
|
Headliner |
|
|
|
Dit topic is geplaatst via het volgende nieuwsbericht:
Nog even naar '95: Ontmoeting van Rijkaard en Van Basten (Supportersvereniging Ajax)
|
|
|
remco k
|
|
|
Net als je denkt dat alles wel zon beetje is gezegd en geschreven over de gewonnen Champions Leaguefinale van Ajax in 1995, stuiten we op een uniek verhaal. Uit het hart van het Ernst Happelstadion, met dank aan commercieel manager Daniel van der Burg.
Vier minuten voor tijd puntert Patrick Kluivert de bevrijdende 1-0 binnen. En ergens in het hoofd van Van der Burg tussen zijn 21ste en 25ste verdediger bij Ajax 2 en sinds 1986 werkzaam op de commerciële afdeling van Ajax schreeuwt een stem: we gaan m winnen, we gaan m winnen! Wat ga je doen?
Snel handelen is nu een eerste vereiste. Hij loopt met versnelde pas naar de bar en bestelt tien flessen champagne. Zijn dat er wel genoeg? Wacht! Hij vraagt nog een paar extra flessen en denkt: raar dat zoiets niet van tevoren geregeld is.
Van der Burg brengt samen met een ober de flessen naar de kleedkamer. Het is blessuretijd. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loopt door de spelerstunnel het veld op, al was het maar om te kijken of het nog steeds 1-0 staat. Ajax wint en pakt de Champions League!
Terug naar de champagne. De commercieel manager spoedt zich naar binnen. De kleedkamer is nog leeg. Van der Burg loopt naar de flessen en begint ze met trillende handen te ontkurken.
Komt Frankie Rijkaard binnen. Als eerste. Dat was ongeveer een minuut na de huldiging op het podium in het stadion. Hij schreeuwt: Ik heb m weer, ik heb m weer! Rijkaard geeft me een dikke hug en vraagt dan om een sigaret.
Hij loopt vervolgens naar de doucheruimte, echt een oude pleuriszooi was het daar, gaat tegen de muur zitten en begint tevreden zijn sigaretje te roken. Hij had, zo voelde ik dat toen, zijn doel bereikt. Zo zat hij er bij.
Van der Burg kent zijn plaats en laat de stille genieter alleen. Van der Burg is een herinnering voor het leven rijker.
Hij vertelt verder, gedreven nu. Op het moment dat ik naar buiten loop, kom ik Marco van Basten tegen op de gang. Marco speelde al twee jaar niet meer, maar stond nog wel onder contract bij AC Milan.
Hij liep naar de uitgang, richting het veld, toen ik hem terug riep: Marco, ga even naar je gabber! Van Basten zei: Wat is er dan? Ik leidde hem de nog altijd lege kleedkamer binnen. Daar zat Frank, met zn rug tegen de muur, onder de douche. Ze omarmden elkaar meteen.
Iedereen weet dat die twee gabbertjes waren. Hoe het is afgelopen, wat ze tegen elkaar gezegd hebben, weet ik niet. Ik moest op een gegeven moment pleite wezen natuurlijk, van mezelf. Maar een mooier moment heb ik daarna niet meer meegemaakt. Ik zweer het je...
"De festiviteiten na afloop waren gedenkwaardig. Maar het mooiste was toch de wedstrijd zelf. En de ontmoeting tussen Frank Rijkaard en Marco van Basten in die lege kleedkamer. Dat was echt on-ver-ge-te-lijk. |
|
|
|
|
remco k
|
|
|
Sorry, heeft niks met nu te maken..
Maar ik vond dit wel heel erg mooi om te lezen en wou het jullie niet onthouden..
Twee van de grootsten die we ooit hebben gehad, tegen elkaar en toch bij elkaar.. |
|
|
|
|
Pietje
|
|
|
quote:Op woensdag 27 mei 2015 - 20:25 schreef remco k het volgende:Sorry, heeft niks met nu te maken.. Maar ik vond dit wel heel erg mooi om te lezen en wou het jullie niet onthouden.. Twee van de grootsten die we ooit hebben gehad, tegen elkaar en toch bij elkaar.. Je hoeft je bepaald niet te excuseren, Remco!
Wat een prachtig stukje is dit. Kippenvel! |
|
|
|
|
|