Op maandag 21 februari 2011 - 15:45 schreef verbrande harry het volgende:Als Telegraaf lezers iets in hun kop hebben zijn het net Egyptenaren. Ze blijven hun ongenoegen net zo lang voor zich uit schreeuwen tot ze hun zin krijgen. De Telegraaf, zie de krant als een goed verlicht plein vol met onrustig volk en alles wordt opeens een stuk duidelijker.
Van de Egyptenaren begrijp ik het. Als je 31 bent en al klaar met leven, dan verzin je eens iets. Dan zou ik ook met mijn schoenen boven mijn hoofd staan dansen en drie uur per dag met mijn blote handen op mijn voorhoofd staan slaan. Wat moet je anders. Bij De Telegraaf is het allemaal wat minder helder.
Vaak is het totaal onvoorspelbaar waar men zich zo druk over maakt. Het kan van alles zijn. Hangjeugd, Job Cohen, scooters, Joden - maar dat is al weer een tijdje geleden en nu over de directeur van Ajax, Rik van den Boog. Die moet blijkbaar weg. Om dat voor elkaar te krijgen voert De Telegraaf een Egyptische tactiek toe: net zo lang schreeuwen tot je gelijk krijgt.
Zaterdag 12 februari las ik het volgende op de website van De Telegraaf: (...) Na de beschuldiging van Harro Knijff advocaat van Hans van der Zee dat Ajax-directeur Rik van den Boog de ledenraad verkeerd heeft voorgelicht omtrent het vertrek van de hoofdscout bij Ajax, lieten diverse mensen binnen Ajax aan Telesport weten dat deze leugen niet op zichzelf staat. Zij zien een patroon.(...)
Diverse mensen binnen Ajax. Dan weet je het wel. Als er volgens diverse mensen binnen Ajax iets wordt gezegd, dan kun je duizend keer de beste voetballer zijn die Ajax ooit heeft opgeleid, maar dan sta je op een verloren zondagmiddag gewoon, op het parkeerdek naast de spelersbus, aan een horde Telegraaf-lezers uit te leggen waarom je die en die niet hebt gewisseld. Het gebeurde Marco van Basten. Ik heb zomaar het vermoeden dat Marco zich bij zijn aanstelling onkwetsbaar heeft geacht. Hij weet nu wel beter. Als De Telegraaf en Johan Derksen je niet moeten, dan ben je weg.
Niet om de hoofdredacteur van dit blad te verdedigen, maar van Johan kun je in ieder geval niet zeggen dat hij schimmig deed. Hij noemde man en paard. Zoals altijd. Daarom lees ik hem zo graag. Geen politiek gedraai, maar controleerbare quotes. De Telegraaf schaamt zich niet om in het stukje over Rik van den Boog diverse mensen binnen Ajax als oncontroleerbare bron op te voeren. Het kan een materiaalman zijn. Iemand die die de broodjes met ham neerlegt voor de journalisten. Het maakt niet uit.
De boodschap is duidelijk en Rik zal het begrijpen. Hij moet weg en kan er niets aan veranderen. Veel duidelijker wordt het als je diverse mensen binnen Ajax gewoon leest als Johan Cruijff, de columnist van De Telegraaf. Cruijff, gevaarlijker dan twee miljoen Egyptenaren. Stuur Johan drie dagen naar Algerije en er zijn vrije verkiezingen. Laat Cruijff hoestend langs Camp Nou lopen en Barcelona wint geen wedstrijd meer.
Het aardige is, dat de machtsstrijd bij Ajax in het openbaar wordt gevoerd. Je ziet vanuit je luie stoel precies wie er binnenkort uit worden geknikkerd. Rik van den Boog zal over enkele weken, net als Mubarak in Egypte deed, alle Ajax-fans nog een laatste keer geëmotioneerd toespreken. Ook Rik zal strijdbare taal gebruiken, maar we zullen het meteen weten: die zien we nooit meer terug in de voetballerij.
Zelfs een leek ziet wat er nu bij Ajax aan de hand is. Er wordt ook geen geheim van gemaakt. Cruijff zat uitgerekend tijdens de wedstrijd tegen PSV weer eens op de tribune. Voor de wedstrijd die speciaal naar hem is vernoemd, de strijd om de Johan Cruijff Schaal, komt Johan al jaren niet meer naar Nederland, maar juist nu, na wat tegenvallende wedstrijden, zat hij uitgerekend naast Frank de Boer, toen nog jeugdtrainer bij Ajax, druk gebarend de wedstrijd te becommentariëren.
Dan weet je als coach dat je kunt vertrekken. Johan kent als geen ander de kracht van de camera. Niemand weet beter hoe ze hem tijdens een wedstrijd in beeld brengen. Nog beter dan Willem van Hanegem weet Johan Cruijff dat slechts één gefilmde handbeweging genoeg is om zittende coaches kapot te maken. Johan deed het al ver in de vorige eeuw. Vraag dat maar aan Leo Beenhakker. Cruijff, op de tribune, daalde tijdens een wedstrijd af naar het veld om Beenhakker, op de spelersbank, uit te leggen wat hij verkeerd deed.
Johan wist toen al, als een echte mediakoning, waar welke cameras stonden. Beneden, bij het hek naar het veld, moest hij even wachten. Iemand maakte met een sleuteltje een ijzeren deur open. Daar zat een heel stadion naar te kijken en Johan wist dat. Johan wist dat dezelfde cameraman hem enkele ogenblikken later zou filmen als hij naast Beenhakker ging zitten. Ik heb het fragment al tientallen keren bekeken. Die doodsangst bij Leo. Hij wist het meteen: Johan regisseerde daar, ter plekke, zijn ondergang.
Cruijff is schuw, al een leven lang. Hij laat zich weinig zien. Dat is handig. Als hij zich laat zien weet je genoeg: er moet iemand kapot of hij zoekt, ten koste van iemand anders, de schijnwerper. Ronald Koeman, ooit maakte hij voor Barcelona de winnende treffer in de Europa Cup I-finale. Johan reageerde op de bekende manier. Ik heb het voor de zekerheid nog een keer teruggekeken op YouTube.
Cruijff klimt, meteen na het doelpunt van Koeman, over een reclamebord. Heel onhandig, met een nette herenpantalon aan. Hij blijft met zijn schoen even achter het bord hangen. Ondertussen holt Koeman nog steeds dolblij over het veld. Toch keken we met zijn allen, door Johan Cruijff, een seconde lang naar een mannetje dat over een bord heen wil klimmen. Johan wist dit. Het was een doelbewuste actie. Hij kijkt zelfs even in de camera. Cruijff is genadeloos als een ander zijn licht pakt.
Nu gebeurt hetzelfde. Cruijff schuift, niet eens in het geheim, zijn vrienden naar voren, hij vernedert zittende coaches met zijn aanwezigheid en zet het zwaarste middel in: De Telegraaf. Let u goed op. Het moment waarop Cruijff weer prominent de cameras opzoekt is nu al bekend. Als Ajax, door zijn hulp, weer eens iets wint.
http://www.vi.nl/Achtergronden/Columns-overzicht-1/Nico-Dijkshoorn/195738/Cruijff-is-genadeloos-als-een-ander-zijn-licht-pakt.htm