|
remco k
|
|
|
Met dank aan Ride.....Echt een heel goed stukje schrijfwerk..
http://ajax.netwerk.to/forums/HTML/forum23/1502.php
Toen ik in mei 1987 juichend opsprong toen Van Basten in Athene de 1-0 inkopte had ik geen flauw benul van wat me nog te wachten stond. Achteraf bezien heb ik ook enorm veel geluk gehad door de piek van Ajax onder Louis van Gaal als twintiger te beleven. Maar eerlijk gezegd: ik had ook wel zonder die prijzen gekund. Toen ik erachter kwam dat ik Ajacied was, was Ajax deels al vergane glorie. In de sombere jaren tachtig stierf het spel van Ajax vaak in schoonheid en wonnen we zo nu en dan een kampioenschap. Internationaal stelde Ajax - en het Nederlands voetbal - niets meer voor.
Totdat Cruijff zich weer met de club ging bemoeien. Cruijff, dat was ruzie over geld voor transfers, ruzie over spelerssalarissen en andere zaken. Cruijff is van het conflictmodel als er dingen zijn die hem niet aanstaan. Hij is bereid de uiterste consequentie te nemen als zijn visie niet consequent doorgevoerd wordt. Of als hij zich gepiepeld voelt. Ook wat dat betreft is er geen enkel verschil tussen Louis van Gaal en Johan Cruijff. Na zijn vertrek in 1988 bleef het spook van Cruijff boven De Meer hangen. Louis van Gaal kan erover meepraten, hij heeft het er nog over. Cruijff, dat is de wijze op de berg voor wie het nooit goed is, volgens sommigen. Weg bij Ajax, maar wel altijd óver Ajax praten. Alsof hij zich er niet van los kon maken. Ook al maakte Cruijff van Barcelona een wereldclub, twee keer zelfs, hij bleef over Ajax bezig. Rik van den Boog suggereerde vandaag dat Ajax en Cruijff wel eens afscheid van elkaar kunnen nemen. Wie dat zegt heeft het niet goed begrepen. Ajax zonder Cruijff, dat is Balkenende zonder bril, Amsterdam zonder de Dam, Geert Wilders zonder geblondeerd haar, Parijs zonder Eiffeltoren, Londen zonder Tower, Stockholm zonder Wasa en Rome zonder Colosseum.
Iedere Ajacied heeft een beeld van wat Ajax is of zou moeten zijn in zijn hoofd. Of het nu over de spelstijl, het gedrag van de Ajacieden op het veld, de prijzenkast, humor, supportersbeleving, de jeugdopleiding, het stadion of wat dan ook gaat, iedereen heeft daar zo zijn mening over, die vaak overeenkomt. Typische Ajax-spelers worden dan ook al snel en masse herkend en in de armen gesloten. Trainers die een deel van de ziel van Ajax verloochenen krijgen al snel een karrevracht kritiek. Een stadion zonder Ajax-gevoel is een betonnen UFO, daar zijn we het ook snel over eens. Wij, Ajacieden dan. Je kunt zeggen dat er verschillende normen rondom Ajax bestaan die de geest van Ajax kunnen aangeven. De Litmanen-norm, bijvoorbeeld. Misschien wordt het nu eens tijd om het over die andere norm te hebben, de Cruijff-norm.
Het adagium 'Niemand is groter dan de club' kent zijn beperkingen als het om mesnen gaat die de club hebben gemaakt. Twee mensen komen daarvoor in aanmerking. Rinus Michels en Johan Cruijff. Zonder Michels en Cruijff was Ajax nooit het Ajax geworden zoals we het kennen, zoals we het in ons hoofd hebben. Ik zou er Plato bij kunnen halen: door Michels en Cruijff is de idee Ajax dichter bij wat we van Ajax zien gekomen. Alleen al daarom zijn Ajax, Michels en Cruijff onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder Michels en Cruijff geen Van Gaal. Wat is dat dan, die Cruijff-norm? Gewoon, gezond verstand. Bestuurders die er voor Ajax zijn en de filosofie van de club kennen en uitvoeren. Voetballers in het eerste die aansluiten bij het soort voetbal waar Ajax voor staat. Een jeugdopleiding die voetballers oplevert die aansluiten bij het soort voetbal waar Ajax voor staat. Heel simpel, geen hogere wiskunde dus.
Geen hogere wiskunde en gezond verstand. Als je naar Ajax sinds het ontslag van Morten Olsen kijkt, lijkt het wél hogere wiskunde. Trainer na trainer faalde. waar Olsen nog het slachtoffer werd van het té hoge verwachtingspatroon bij de supporters, vallen trainers nu gewoon om omdat ze de basiszaken niet kunnen bolwerken. Jan Wouters had een Ajax-onwaardig elftal. Co Adriaanse had een zwalkend team en maakte de club in de pers belachelijk. De ene week met 9-0 winnen, de andere week weer onderuit. Ronald Koeman bleef anderhalf jaar te lang plakken. Het kampioenschap van 2004 was een verdienste, maar er is zelden een kampioenschap zo on-Ajax gehaald als toen. Danny Blind, veel te vroeg voor de leeuwen gegooid. Henk ten Cate was een parodie op Calimero die uiteindelijk alleen maar overlevingsvoetbal kon spelen. Adri Koster deed zijn best, maar had het gewoon niet. Marco van Basten heeft veel leergeld betaald. Martin Jol vergat de basis van Ajax - hij communiceerde niet met De Toekomst - en vond Haagse grappen en grollen belangrijker dan uitleggen hoe het volgens hem in elkaar zat. En nu, Frank de Boer. Tovenaarsleerling van Cruijff en Van Gaal.
Wat boeiend is, is het antwoord op de vraag waarom het dan kennelijk toch hogere wiskunde is, Ajax trainen, bij Ajax werken, of de geest van Ajax hebben. Ik denk dat het te maken heeft met belangen en concessies. Als je naar de successen van Ajax kijkt, dan zijn die tot stand gekomen onder trainers die 100% controle kregen, Michels en Van Gaal. Zo werkt Cruijff ook. Die controle is nodig om consequent datgene waar Ajax voor staat uit te kunnen dragen. Ga je schipperen, domme dingen doen of toegeven aan belangen van anderen, dan gaat het fout. Dat weet Cruijff. Dat weet Van Gaal. Dat weet Rik van den Boog niet. Schipperen, dat is het doel of een deel van het doel uit oog verliezen om andere mensen een plezier te doen. Die ene zaakwaarnemer. Die ene speler uit de jeugd die je toch maar wel die kans wil geven ook al weet je ergens achterin je hoofd dat het niet gaat lukken. Die ene bestuurder toch maar laten zitten omdat hij goeie moppen kent waardoor er af en toe ook iets te lachen valt. Dat soort dingen, die je zelfbedrog zou kunnen noemen. Of erger: onkunde, de firma list en bedrog zelfs, onder omstandigheden.
Die 100% procent controle is nodig om de combinatie van kennis en professionalisme samen te kunnen houden. Zie het als een roos die je opnieuw wilt laten opbloeien: je snijdt de dode plekken weg, geeft hem goede voeding en schept de randvoorwaarden waardoor die roos weer een gezonde roos wordt.
Misschien is dat de geest van Cruijff, de norm van Cruijff wel: 100% controle om processen te kunnen faciliteren. Processen die deel uitmaken van Ajax, waar Ajax voor staat. dat moet zorgvuldig gebeuren. Niet zomaar een hoop kunstmest op de grond kwakken en hier en daar wat snijden. Daar is kennis en ervaring voor nodig. Mensen die weten wat ze doen omdat ze de kennis en ervaring hebben om goed te doen wat ze doen. Mensen als Jonk en Bergkamp, bijvoorbeeld.
Cruijff is gewoon de tuinier die doorheeft wat 'Il faut cultiver notre jardin' betekent. |
|
|