Feyenoord Forum: Het officiele Martin van Geel topic

Op woensdag 31 augustus 2016 - 08:43 schreef Stylzz het volgende:
Tien jaar Feyenoord in tien miskopen
(uit 2013)

2004: Gerson Magrao
In de zomer van 2004 denken trainer Ruud Gullit en technisch directeur Mark Wotte een groeibriljantje gevonden te hebben: Braziliaan Gerson Magrao, een buitenspeler, wordt overgenomen van Cruzeiro. Het is een tijd waarin Feyenoord uit heel de wereld spelers aantrekt. Gullit en Wotte weten in korte tijd een enorm vreemdelingenlegioen naar Rotterdam te halen, waarmee ze een grote bijdrage leveren aan de financiële malaise die enkele jaren later uitbreekt op Zuid. Magrao weet in drie jaar tijd nooit te imponeren en komt tot slechts zes competitiewedstrijden en een wedstrijd in de UEFA Cup – allemaal in zijn eerste seizoen 2004/2005. Daarna speelt hij ruim twee jaar bij het beloftenteam van Feyenoord, waar hij gezien zijn salaris van minimaal tweehonderdvijftig duizend euro vermoedelijk de duurste reservespeler van Feyenoord ooit wordt. Tegenwoordig wordt Magrao, die later nog een paar jaar voor Dinamo Kiev speelt, vooral herinnerd als de speler die Feyenoord níet had moeten halen. Het had namelijk weinig gescheeld of Feyenoord had in de zomer van 2004 niet Magrao, maar spits Fred, die recent op het toernooi voor de Confederations Cup schitterde, aangetrokken. Maar Fred denkt er niet over naar Feyenoord te verkassen en Feyenoord kiest voor Magrao. Pijnlijk: een jaar later verdient Cruzeiro ruim tien miljoen aan Fred, terwijl Magrao Feyenoord enkel geld kost.

2005: Cory Gibbs, Alexander Ostlünd en Ivan Bandalovski
In de winter van het seizoen 2004/2005 blijken Gullit en Wotte nog niet uitgekocht. Op één dag worden drie spelers gekocht: Nicky Hofs van Vitesse, de Zweedse verdediger Alexander Ostlünd en de Amerikaanse verdediger Cory Gibbs. Ook de Bulgaarse verdediger Ivan Bandalovski wordt die winter naar Rotterdam gehaald. Op Hofs na weet niemand uit te blinken. Bandalovski speelt zijn wedstrijden in het beloftenteam, en hoewel Ostlünd en Gibbs een basisplaats hebben zijn ze symptomatisch voor Feyenoord’s beleid in die jaren. Voor een hoog salaris worden onbekende buitenlanders gekocht, zonder een duidelijke versterking te zijn. Gibbs, een vriendelijke jongen die na trainingen supporters altijd te woord stond, kwam tot slechts vijftien wedstrijden en één doelpunt, en vertrok na een verhuurperiode aan ADO Den Haag, in 2006 naar het Engelse Charlton Athletic. Inmiddels is hij gestopt met voetballen. Ostlünd vertrekt in 2006 eveneens naar Engeland, naar Southampton en is anno 2013 eveneens gestopt. Ivan Bandalovski vertrekt ook in 2006 en keert terug naar Bulgarije, waar hij voor Lokomotiv Sofia gaat spelen. Na drie jaar voor CSKA Sofia gespeeld te hebben is de verdediger nu transfervrij.

2006: Angelos Charisteas & Philippe Leonard

Eerst de tragedie, dan de klucht. En dan de reservespits van Ajax. In de zomer van 2006 breekt langzaam de pleuris uit op Zuid. Voorzitter Jorien van den Herik blijkt de club een lening gegeven te hebben waar vooral hijzelf van profiteert, terwijl technisch directeur Peter Bosz een keurkorps aan exotische aankopen doet. Benjamin de Ceulaer, de Belgische Beckham, wordt na een verhuurperiode bij Sint Truiden naar Rotterdam gehaald, Theo Lucius komt van PSV, de tweeëndertig jarige buitenspeler Jonas Kolkka, die bij ADO Den Haag aan het afbouwen was, kwam transfervrij over, Stein Huysegems van AZ en zo waren er nog meer middelmatige spelers die die zomer de weg naar de Kuip vonden. Op de laatste dag van de transfermarkt lijkt Feyenoord echter toe te gaan slaan en een grote naam te halen. De hele dag gonst het van de geruchten. ‘s Ochtends wordt Feyenoord aan CSKA Moskou-spits Vagner Love gelinkt, ‘s middags aan Noorse scherpschutter John Carew. Maar de avond eindigt met een handtekening van de Griek Angelos Charisteas, nota bene van Ajax! Voor tweeënhalf miljoen euro wordt de spits op het laatste moment overgenomen van de aartsrivaal. Een paniekaankoop, die slecht valt bij Het Legioen en de lont in het kruitvat aansteekt. In de maanden daarna is Charisteas, die een kwakkelend Feyenoord niet aan de praat weet te krijgen, vaak de kop van jut. Terwijl voorzitter Jorien van den Herik met pek en veren uit Rotterdam wordt verjaagd, ploetert Charisteas op het veld. Hij komt in achtentwintig wedstrijden tot negen doelpunten. Na een jaar wordt hij verkocht aan het Duitse FC Nürnberg en neemt Rotterdam afscheid van haar minst geliefde spits ooit.

Een week voor Charisteas’ komst heeft Feyenoord al een andere memorabele miskoop gecontracteerd, de Belgische verdediger Philippe Leonard, die na een verblijf bij Standaard Luik zonder club zat. Hij kwam tot slechts twee wedstrijden in het rood en wit van Feyenoord. Na de wedstrijd tegen Ajax, waarin zijn landgenoot Tom de Mul hem alle hoeken van het veld laat zien, verklaart iemand van het technische staf van Feyenoord dat Leonard moeite heeft met rechtsbuiten. Toch lastig voor een linksback.

2007: Chun Soo Lee

Feyenoord heeft geen gelukkige geschiedenis met Beckham. Op 5 november 1997 geeft een nog jonge David Beckham als middenvelder van Manchester United de assist voor de 0-2 van Andy Cole tijdens een Champions League duel in De Kuip. In 2004 tekent de Belgische Beckham Benjamin de Ceulaer bij Feyenoord. De aanvaller, die zich met een oorbelletje en net iets te modieus geknipt haar misschien net te veel aan de echte Beckham spiegelt, is een groot talent, maar kan na een verhuurperiode bij zijn oude club Sint Truiden niet imponeren en wordt verhuurd en later verkocht aan RKC Waalwijk. Miskoop. In de zomer van 2007 haalt Feyenoord opnieuw een Beckham naar De Kuip. Dit maal een Koreaanse aanvaller, een klein mannetje met een vlassig snorretje zoals sinds eind jaren tachtig niet meer gezien op de Nederlandse velden. Het zou de Koreaanse Beckham zijn, roept een official van Feyenoord in die dagen enthousiast. Na geflopt te zijn in Spanje bij Real Sociedad hoopt de international nu wel succes te hebben in Europa. Ijdele hoop, blijkt. In twee contractjaren komt hij tot twaalf wedstrijden, nul doelpunten. Tweemaal wordt hij verhuurd aan Koreaanse clubs. Hij imponeert niet, is fysiek zwak, integreert moeilijk en mist zijn thuisland. Even lijkt hij nog uit te groeien tot een nieuwe cultheld, als Het Legioen bij rushes van de buitenspeler massaal ‘Lee! Lee! Lee!’ van de tribunes roept. Even, want al snel blijkt Lee de volgende in de lange rij van miskopen.

2008: Kermit Erasmus

Hoe kan iemand die Erasmus heet falen bij een Rotterdamse club? Woest enthousiast zijn sommige supporters als Feyenoord in de zomer van 2008 de talentvolle Zuid-Afrikaanse spits Kermit Erasmus vastlegt. Nota bene in het jaar dat Feyenoord haar honderdjarig bestaan viert wordt een speler gehaald met een naam die niet Rotterdamser kan. En stel je voor: Erasmus die Feyenoord naar een overwinning tegen Ajax, of beter, de Coolsingel, schiet! Met zo’n naam kán je haast niet falen bij Feyenoord. In tegenstelling tot Desiderius blijkt deze kleine spits, die opvalt door zijn blonde hanenkam, geen genie. Die hanenkam blijkt ook het enige waarmee hij opvalt, want op het veld kan hij zijn grote belofte nooit vervullen. Na één seizoen en vier invalbeurten wordt hij verhuurd aan stadsgenoot en satellietclub Excelsior, waar hij het beter doet. Dertig wedstrijden, twaalf goals. Desondanks keert hij in de zomer van 2010 niet terug in De Kuip, maar naar Zuid-Afrika. Tegenwoordig heeft hij zijn hanenkam ingeruild voor langer haar en speelt hij bij de Kaizer Chiefs.

2009: Sekou Cissé

Zelden zal een trainer zo enthousiast onthaald worden als Mario Been in 2009 bij Feyenoord. Ajax heeft in Johan Cruijff haar Verlosser, Feyenoord dacht in die bewuste zomer met Been haar eigen verlosser gehaald te hebben. Er worden zelfs t-shirts verkocht met Been a la Che Guevara, de revolutionair. De populaire trainer krijgt niet alleen steun, maar ook een zak geld van investeerders rondom de club. En zo kan het gebeuren dat Feyenoord maar liefst drieënhalf miljoen euro neerlegt voor Sekou Cissé. Feyenoord wint de strijd om de Ivoriaanse aanvaller van Roda JC van FC Twente, dat hem eveneens vast probeert de leggen en claimt dat Cissé zelfs al een voorcontract heeft getekend bij de Tukkers. Vier jaar later is Feyenoord dankzij een vijfjarig contract nog steeds niet van Cissé verlost. Op een handvol wedstrijden na kan hij nooit overtuigen. En altijd maar weer die verdomde teen, waar hij altijd aan geblesseerd lijkt te zijn. Cissé blijkt symptomatisch voor het opportunisme waarmee Feyenoord het tijdperk Been ingaat, want twee jaar later eindigt Feyenoord op een historisch lage tiende plaats en heeft Cissé in slechts vijfentwintig wedstrijden geen moment laten zien zijn transfersom waard geweest te zijn. Wat zal FC Twente blij geweest zijn.

In de zomer van 2009 haalt nog een andere miskoop: Aleksander Ignjatovic, een Servische verdediger die op een dvd’s erg goed leek, maar in Rotterdam amper meekwam op het niveau van het beloftenelftal.

2010: Jhon van Beukering

Arme Jhonny. Hij probeerde het wel, maar aan het gelach en sarcastische gejuich op de tribunes van De Kuip te horen lukte het niet. Tegen Excelsior trekt de spits, die zijn bijnaam Jhonny van de Burger King niet voor niets had, een sprintje. Of iets wat er op leek, want de stevige spits komt amper vooruit. Na afloop grapt trainer Mario Been dat de voormalig speler van clubs als De Graafschap, Vitesse en Go Ahead Eagles de wind tegen had. Na drie wedstrijden vertrekt Van Beukering weer. Een iconisch figuur in de rijke geschiedenis van Feyenoord, maar ook vooral een symbool van de wanhoop die Feyenoord in die tijd nabij is. Financieel is de club praktisch failliet en daarom moet technisch directeur Leo Beenhakker improviseren. Boven dit stukje hadden ook de namen van zijn andere aankopen en huurlingen kunnen staan: Fedor Smolov, een niet-scorende Russische spits gehuurd van Dinamo Moskou, Michael Lumb, een Deense linksback, Soren Larsen, een boomlange Deense spits waarvan niemand begreep dat Schalke 04 ooit bijna drie miljoen voor hem betaalde, Krisztian Simon, een Hongaarse buitenspeler waar heel Europa (echt waar!) achterna zou zitten maar vooral meisjes langs het trainingsveld imponeerde in plaats van op het veld of Adil Auassar, een verdediger die samen met Ruben Schaken transfervrij van VVV Venlo kwam en debuteerde in de met 10-0 verloren wedstrijd tegen PSV. Eigenlijk was het hele seizoen 2010/2011 één grote misser.

In 2011 is van Geel begonnen bij Feyenoord.
Miquel Nelom
Karim El Ahmadi
Otman Bakkal
Guyon Fernandez
John Guidetti
Daryl Janmaat
Joris Mathijsen
John Goossens
Lex Immers
Harmeet Singh
Ruud Vormer
Omar Elabdellaoui
Graziano Pellè
Wesley Verhoek
Mitchell te Vrede
Samuel Armenteros
Kenneth Vermeer
Khalid Boulahrouz
Luke Wilkshire
Jens Toornstra
Bilal Başaçıkoğlu
Warner Hahn
Jan-Arie van der Heijden
Eric Botteghin
Marko Vejinovic
Simon Gustafson
Colin Kazim-Richards
Michiel Kramer
Dirk Kuyt
Eljero Elia

Welke van deze zou je op bovenstaande lijst ook plaatsen?