Feyenoord Forum: En dit is zoals het echt is.

Op woensdag 07 december 2011 - 15:13 schreef FR-Roel het volgende:
Ajax-achtige bestuurlijke wanorde bij Feyenoord

Bron: Catenaccio.nl

Het rommelt al een tijd bij Feyenoord. Sinds 2005 is de club uit Rotterdam meer in het nieuws door bestuurlijke perikelen en supportersonvrede dan door sportieve prestaties. Ook nu het in sportief opzicht beter gaat dan in de voorgaande jaren, houdt de onrust aan. Om een duidelijke reden. De supporters zijn het schimmenspel in het Maasgebouw spuugzat. Feyenoord lijkt zo verdacht veel op Ajax.
Onvrede over de bestuurlijke leiding van Feyenoord is niet nieuw. Die onvrede stamt al uit de tijd van de HCS-affaire, waarin supporters hun club op de rand van de afgrond zagen staan. Dit terwijl het bestuur van de club vrijwel geen vin verroerde. Het leidde tot het uiteindelijke aanstellen van Jorien van den Herik als nieuwe voorzitter. Onder het motto Als ik mijn geld kwijtraak, dan ben ik er graag zelf bij dwong de charismatische ondernemer een plek af in de bestuurskamer van het Maasgebouw. Door zijn no-nonsense leiderschap en de hulp van een technische staf met heel veel voetbalknowhow krabbelt de Rotterdamse volksclub begin jaren 90 uit het diepe dal.
Als in 1995 het Bosman-arrest van kracht wordt, verandert er een hoop in het internationale voetballandschap. Clubs vrezen hun belangrijke spelers kwijt te raken en zodoende niet meer mee te kunnen met de concurrentie. De angst voor sportieve achterstand is groot, zo groot dat er onverantwoorde uitgaven worden gedaan om de kwaliteit in de eerste jaren te waarborgen. Ook bij Feyenoord. Hugo Borst raakt hier de kantjes van aan in zijn boek De Coolsingel bleef leeg, waarin hij verhaalt over conflicten tussen spelers, trainers en bestuur. Het is het begin van het verval waar Feyenoord beetje bij beetje mee te maken krijgt.
Na het landskampioenschap in 1999, wederom onder leiding van een technische staf met veel voetbalknowhow en de nodige jaren bestuurlijke ervaring, volgt er nog één opleving; de UEFA Cup winst in de eigen Kuip in 2002. Voorzitter Van den Herik glunderde, zoals menig fan, om die welhaast surrealistische prestatie.
Voor veel supporters en ook bestuurders is dit een bevestiging, Feyenoord doet nog volop mee in de top van Nederland. Dat men daarvoor dure spelers nodig had, was een bijkomstigheid die te overzien was. Dacht men. Zo kwam het dat er in de Kuip de ene na de andere exoot het traditionele roodwitte tenue om de schouders kreeg, met de mededeling dat er wederom een ruwe diamant was gevonden, die door andere clubs onopgemerkt was gebleven. Althans, zo dacht men in de bestuurskamer. Het lijstje met miskopen lijkt eindeloos.
Dat blijft ook bij de supporters niet onopgemerkt. Het gemor begint in die jaren aan te zwellen en enkele prominente Feyenoord-supporters beginnen zich te bemoeien met de bestuurlijke gang van zaken. Van Den Herik bindt in, hij vraagt om een adviesrapport over het bestuurlijke orgaan, opgesteld door de inmiddels bekende commissie-Kerkum, een commissie onder leiding van Gerard Kerkum, oud-voorzitter van Feyenoord van 1982 tot 1989. Het is opvallend dat juist Kerkum de leiding krijgt over dit adviesrapport, omdat de club onder zijn leiding zijn ergste periode meemaakte en onder andere de bijna fatale deal met sponsor HCS sloot. Van Den Herik wil echter het beste voor de club en denkt deze zo te helpen.
Wanneer diezelfde commissie-Kerkum in 2006 een vernietigend rapport uitbrengt over dat bestuurlijke reilen en zeilen van de Rotterdamse club, en adviseert om de volledige directe te vernieuwen, roept vrijwel de gehele aanhang om het aftreden van voorzitter Van Den Herik. De kale zakenman wordt geschoffeerd op een manier die veel doet denken aan de militaire coups die gebruikt worden om machtshebbers af te zetten. Hij moet tegen wil en dank (en wellicht onterecht) als kop van jut aantreden. Gekrenkt in zijn trots verlaat hij zijn positie in het Maasgebouw. Gerard Kerkum neemt zijn positie tijdelijk over.

In de zomer van 2007 viert het gerenoveerde management van Feyenoord, door uitstekend werk van nieuwbakken technisch directeur Peter Bosz en commercieel directeur Chris Woerts, een groot feest. Verschillende Nederlandse spelers van naam blijken bereid zich aan de club te binden. Daarnaast wordt een plan uitgevouwen om de club van buitenaf te financieren door middel van zogenaamde talentpools. Het lijkt op het eerste gezicht een ingenieus plan, dat de club op korte termijn kan voorzien van liquide middelen. De goednieuwsshow kan niet op in en rondom de Kuip.
Totdat de waarheid aan de oppervlakte komt. In de tijd die volgt, bereikt Feyenoord op zowel sportief als financieel gebied nieuwe dieptepunten. De ploeg is kort in degradatiegevaar, de met veel bombarie binnengehaalde spelers blijken een disproportionele prijs-kwaliteitverhouding te hebben en schulden zijn hoger dan tot op heden gecommuniceerd.
Nu, vijf jaar later, beseffen de meeste supporters zich dat ze waarschijnlijk ook in deze val getrapt zijn. Er wordt een schimmenspel gespeeld in het Maasgebouw, waar inter-persoonlijke belangen zwaarder tellen dan de belangen van de club.
Advies
De commissie-Kerkum stelde in haar adviesrapport onder meer dat men transparantie en herkenbaarheid uit moest stralen naar de buitenwereld toe. Daarnaast moesten de banden met Feyenoord en de Vereniging SC Feyenoord aangehaald worden. Ook dient onafhankelijkheid ten opzichte van financiers gewaarborgd te zijn. Als laatste pijler is er het genereren van financiële middelen voor het realiseren van sportieve ambities en de bouw van een nieuw stadion.
Op meerdere momenten in het recente verleden zijn deze adviezen niet opgevolgd, in de wind geslagen of gewoon grof genegeerd. De banden met de sportclub Feyenoord en de supportersverenigingen zijn matig tot slecht te noemen.
Het meest in het oog springende advies, het waarborgen van de onafhankelijkheid van financiers, wordt na het afzetten van voorzitter Van Den Herik prompt vergeten. Door het opzetten van de talentpools, een bedenksel van voormalig marketeer van het jaar Chris Woerts, verdwijnt een hoop van het toekomstperspectief van Feyenoord, met betrekking tot de verkoop van zelf opgeleide spelers. Een groot deel van die transfersom dient te worden afgedragen aan de investeerders in die talentpool, wat Feyenoord bijzonder afhankelijk maakt van financierders.
Daarnaast wordt met het afzetten van Sjaak Troost de enige man met duidelijk aantoonbare voetbalkennis en een echt clubhart uit de directie gezet, nota bene een ex-profvoetballer, die het klappen van de zweep kent.
Hiervoor in de plaats komen op aanbevelen van Hans Blankert, oud-NOC*NSF voorzitter, en een aantal prominente Rotterdamse zakenlui, te weten; Jos van der Vegt, Martin van Pernis en Dick van Well. Als algemeen directeur wordt Eric Gudde aangesteld, een Rotterdammer die enkel ervaring heeft met gouvernementele functies.
Parallel met bestuurschaos Ajax
Opvallend is daarbij de parallel die getrokken kan worden met de situatie bij Ajax niet veel later. Voorzitter Uri Coronel is op precies dezelfde manier in het zadel geholpen. Eerst ontkennen (mijn houdbaarheidsdatum is allang verstreken), daarna toestemmen met het advies van de (zelf aangestelde) formateur (Blankert en de nieuwe commissarissen hebben een beroep op me gedaan). Daarnaast is er de aanstelling van bestuurders in de Raad van Commissarissen zonder voetbalhart, iets dat bij Ajax ook gebeurde. Pas in een later stadium is de oud-voetballer Graeme Rutjes (een ex-Excelsiorspeler nota bene) toegevoegd aan dit geheel.
Dat dit alles in de media onderbelicht blijft, is te wijten aan de uitstekende mediaconnectie van Feyenoord, door het aanstellen van communicatiemanager Raymond Salamon, oud-hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad, in 2008. Chris van Nijnatten, chef sport bij de van oorsprong Rotterdamse krant, neemt het vanaf die periode diverse malen op voor de falende bestuursleden.
Als de sportieve prestaties in 2010 een definitief dieptepunt bereiken door de 10-0 verliespartij bij PSV, staat daar opeens Pim Blokland op de stoep. Hij heeft een aantal investeerders bereid gevonden om direct geld in de club te stoppen. In ruil daarvoor worden er twee posities in de Raad van Commissarissen beloofd. Deze worden ingevuld door handelsgoeroe Blokland zelf en oud-tennisser Mark Koevermans. Wederom ontbreekt elke vorm van voetbalprofessionaliteit in het bestuurlijk orgaan.
Voetballend vernuft
In een poging om de supporters voor zich te winnen, worden Mario Been en Leo Beenhakker aangesteld als technische tandem op het gebied van voetbalzaken. Aanvankelijk wordt er veel lof geoogst met dit besluit, met name omdat het twee echte clubmannen zijn met de nodige voetbalbagage en bovendien een uitstekend, voetbalgerelateerd netwerk. Beenhakker zegt over die functie het volgende: In de schaduw. Zonder contract, zonder geld en zonder officiële functie. Na zijn ontslag bij de Poolse voetbalbond wordt het een officiële functie als technisch directeur, met Mario Been als rechterhand. Echter, het duo krijgt geen cent te makken en moet zich behelpen met gratis spelers, vriendendiensten van het enorme netwerk dat Don Leo met zich meebrengt. Vrijwel alle spelers floppen. Dat uitblijven van succes wordt Beenhakker aangerekend door de directie. Hij besluit daarop zijn biezen te pakken aan het einde van het seizoen. Met een lege portemonnee is het lastig winkelen, zo zegt de oud-trainer daar onder andere over. Prompt gooit de directie hem buiten. Wederom is de organisatie hierdoor verstoken van een duidelijke voetbalvisie op hoger niveau.
Terugbetalingen
Daarnaast gaat het ook financieel nog steeds niet voor de wind. In de zomer van 2011 wordt duidelijk dat Feyenoord ondanks de doorlopende sanering genoodzaakt is om in het komende seizoen zwarte cijfers te schrijven, anders dreigt het verlies van de betaald voetbal-licentie. Hoe men dat gaat doen, wanneer er in het voorgaande seizoen nog tien miljoen geleend moest worden van een investeringsmaatschappij, is onbekend. Die investeringsmaatschappij is overigens aangedragen door Chris Woerts, voormalige commerciële man in het Maasgebouw, en wil het geld binnen een jaar terug zien.

Hierdoor is de nieuwe technisch directeur, oud-Feyenoorder Martin van Geel, genoodzaakt om te pokeren wanneer er interesse is in de twee grootste groeibriljanten die de club rijk is. Hij weet er een gezamenlijke tien miljoen uit te persen, een bedrag dat dus echter volledig verdwijnt in het aflossen van lopende schulden en leningen.
Diverse bestuursleden koketteren echter met de transferinkomsten, die naar hun zeggen doorgeschoven worden, zodat Feyenoord aan het einde van het lopende seizoen een verwachte winst van 4 miljoen behaalt. Dat het afgelopen boekjaar afgesloten wordt met een verlies van 6,3 miljoen euro, baart geen zorgen aldus dit bestuur, bij monde van algemeen directeur Eric Gudde.
Het is het zoveelste euforische bericht in een lange reeks, eigenlijk sinds het aftreden van oud-voorzitter Van Den Herik. Na een zwaar kritisch rapport heeft de bestuurlijke carrousel overuren gemaakt, maar is de boodschap hetzelfde gebleven. Het komt helemaal goed, elke dag is er weer een positieve noot bij te schrijven.
Dat klinkt raar, zeker nu er nog meer afhankelijkheid van financiers is, terwijl de top van de club enige vorm van professionele voetbalkennis ontbeert en de beloofde transparantie uitblijft.
Het lijkt er verdacht veel op dat de Raad van Commissarissen van Feyenoord nu al minstens vijf jaar een stoelendans aan het houden is, een façade die keer op keer opnieuw voorgehouden wordt aan supporters als een revolutie. De aanleiding van de vorige revolutie, het adviesrapport, wordt hierbij nadrukkelijk in de wind geslagen. De hele bestuurlijke revolutie sinds 2006 is een illusie geweest, die opgeleukt werd door het opstappen van bestuursleden, maar waar feitelijk niks veranderd is omdat de belangen van nieuw aangestelde bestuursleden gelijk zijn gebleven aan de vertrokken mannen. Het is dan ook niet uit te sluiten dat het adviesrapport van de commissie-Kerkum uiteindelijk zo is opgesteld, dat er naar het vertrek van bepaalde bestuursleden is toegeschreven. Nu de invloed binnen het bestuurlijke orgaan verzekerd is, is de kritiek op het functioneren van het management als sneeuw voor de zon verdwenen. Zelfreflectie bestaat niet in het woordenboek van de heren van de RvC. Feyenoord lijkt qua bestuurlijke wanorde ontzettend veel op Ajax.
Een nieuwe Rotterdamse revolutie tekent zich aan. Laten we hopen dat het dit keer wel met voetbalverstand gebeurt.