Op woensdag 19 oktober 2011 - 10:25 schreef KKL het volgende:Na de wedstrijd Feyenoord VVV barstte een oude discussie los. Een sluimerende irritatie bij een groot deel van de supporters die zich zo langzamerhand naar een hoogtepunt toewerkt. Jerson Cabral.
Door de vriendin van John Guidetti een diva genoemd op Twitter.
Frivool, behendig, speels en met 100% inzet.
Maar tegelijkertijd helaas begaafd met een ego, zo groot als de Van Brienenoordbrug.
[
afbeelding ]
Het was niet de eerste keer dat Jerson niet zijn beste wedstrijd speelde.
Dit seizoen speelde hij de eerste twee wedstrijden de sterren van de hemel waarop hij in de media meteen maar naast zijn schoenen ging lopen.
Als IK op roze schoentjes zou moeten spelen zou ik dat ook doen maar het typeert de voormalig jeugdspeler van anno nu.
Het type speler dat onderweg van Rotterdam Zuid naar Delft niet wakker kan blijven in de bus en zich in slaap laat sussen door middel van een megakoptelefoon.
Die met een iPod in de hand en UGGS aan zijn voeten het veld opkomt.
Die in het Sophia Kinderziekenhuis de pingberichten op zijn BlackBerry belangrijker vindt dan het terminaal zieke kindje dat een droomwens in vervulling hoopte te laten gaan.
Dit soort spelers loopt niet alleen bij Feyenoord rond natuurlijk. Het is een teken des tijds.
De onverschilligheid, de desinteresse en de arrogantie die sommige jongens uitstralen typeert de jonge speler van de 21e eeuw die misschien dan wel sinds zijn kinderjaren de jeugdopleiding van Feyenoord doorlopen heeft maar altijd 1 doel voor ogen heeft: jezelf in de picture spelen. De scouts van Engeland, Spanje en Italië kunnen áltijd op de tribune zitten.
Er is niets mis met arrogantie.
Als je het waar kan maken tenminste.
Na die eerste paar wedstrijden was de betovering namelijk weer voorbij voor Cabral.
Hij speelt al weken als een natte krant en afgelopen zondag leek een herhaling te worden van twee weken daarvoor tegen Den Haag.
Totaal ongeïnspireerd spel waarbij terugspeelballetjes eerder standaard dan uitzondering leken.
Je speelt tegen VVV.
Een club die je met 8-0 zou moeten op kunnen rollen. Door fouten en smerige tackles van de tegenstander is het dan 4-0 geworden maar wát een zaadwedstrijd.
En Cabral? Die verliest de bal. Keer. Op. Keer. En als hij m niet verliest verliest ie m alsnog.
Of hij speelt m verkeerd.
Als tegenstander zou ik me intussen ook geen zorgen meer maken over Cabral.
Je wéét dat hij langs de lijn gaat rennen, dan afremt, naar binnen tikt, weer naar buiten, pingelt en vervolgens met links probeert te schieten.
Is geen kunst aan om dat door te hebben als verdediger. Waarmee we bij de crux van het verhaal zijn aangekomen.
Het schieten.
Het is namelijk niet voorleggen, afgeven, tikkie 1-2tje of passen. Het is schieten.
Als supporter zie je Cabral dit truukje week na week uitvoeren.
Cabral heeft maar 1 missie op het veld en dat is zélf schitteren.
Niks te teamspeler.
Niks te clubbelang.
Niks te Hand In Hand Kameraden.
Het is Leve Jerson 1.
Jerson Cabral sprak de hoopvolle verwachting uit dat hij wellicht naar Engeland zou verkassen toen hij twee mooie wedstrijden gespeeld had.
Daarmee gaf hij een signaal af naar alles en iedereen: ik ben geen clubspeler maar broodspeler en de rest zal me een teringzorg zijn: ik wil hogerop.
Dat dat ten koste gaat van de teamprestatie zal Jerson ook een worst zijn.
Zoals hij zelf in een recent interview aangaf: Als ik 10 akties maak en er vliegt er 1 in staat heel de Kuip te juichen.
Het verschil met zo vele andere spelers die wél ervaring hebben is dat het team zichtbaar lijdt onder de nukken van deze diva.
Dat er in de wedstrijd tegen VVV zeker 4 gerede kansen waren voor Cabral om de bal af te spelen aan een Guidetti of een Fernandez, zúívere scoringskansen, moeten we als publiek maar over onze kant laten gaan.
De sterallures van Meneer Cabral zorgen ervoor dat anderen niet tot scoren komen.
En wat krijg je dan?
Dan gaat een deel van het publiek zich roeren. In het begin hoor je hier en daar wat gemopper.
Een paar klutsballen van Cabral later klinkt er al een verdomme! en na de zoveelste gemiste kans om de bal af te spelen aan een vrije speler beginnen mensen te fluiten.
Vervolgens fluiten een x-aantal mensen op elk moment dat Cabral de bal krijgt (en weer verliest).
De discussie die nu voor de zoveelste keer losgebarsten is over het uitfluiten van je eigen spelers is een terechte in mijn ogen.
De discussie dan.
Het fluiten zelf vind ik gerechtvaardigd.
Ten eerste: Als je een speler voor sufkut mag uitmaken en hem vervloeken mag je ook fluiten.
Ten tweede: Als supporter heb je geen middelen om je ongenoegen kenbaar te maken op het moment dat het er toe doet.
Als je tegen het bestuur bent kun je thuis een mooi spandoek maken en twee weken later trachten dit op te hangen.
Als je tegen de prestaties van een bepaalde speler bent moet je dat volgens sommigen maar wegslikken.
Je kúnt ook fluiten.
En als je dat met een heleboel mensen tegelijk doet geef je daarmee een signaal af naar de trainer.
Dan laat je horen dat je het niet eens bent met zijn keuze deze speler nog langer in het veld te laten staan.
Het is een mogelijkheid om de trainer ervan te overtuigen dat het tijd is om te wisselen. En wel NU.
Er zijn mensen die heel ongenuanceerd wijzen naar Schiphol-Noord en zeggen dat fluiten joods is.
Oh? Hebben ze dat in amsterdam uitgevonden dan?
En wat dan nog?
Is dan echt álles wat ze op Vak 410 doen per definitie verkeerd?
Het zijn dezelfde mensen die om het hardst roepen dat Feyenoord geen plek is voor trommels en capos.
Maar ondertussen zingen ze wel de melodie van een amsterdamse hymne na: Wij staan boven de joden
Heel begrijpelijk dat dat lied wordt ingezet en ook ik heb daar totaal geen moeite mee maar wat voor capo di tutti capi ben jij dan om mij te zeggen dat ik een eigen speler niet mag uitfluiten omdat het joods zou zijn?
All animals are equal......only some animals are more equal than other....
Als ik daarbij ook nog hoop dat Biseswar wordt ingezet ben ik helemaal joods bezig natuurlijk.
Een eigen-jeugdspeler wisselen voor een amsterdammer.
Ik moet wel gek lijken!
Dat Biseswar rare capriolen uithaalt, ook ten opzichte van zijn eigen publiek in de wedstrijd tegen NAC richting het uitvak, én een amsterdammer is werkt niet in zijn voordeel.
Maar hij heeft wel een Feyenoordshirt aan!
En volgens mij hadden we met zijn allen afgesproken dat we HET TEAM zouden steunen.
Biseswar er in voor een falende Cabral.
Het zal mij inmiddels een rotzorg zijn.
Zolang FEYENOORD maar beter gaat spelen.
Het begint er helaas steeds meer op te lijken dat de eens ijzersterke geuzen-stelling het zijn maar passanten, wij zijn er altijd steeds meer aan kracht verliest.
Cabral is een klassiek voorbeeld van een passant, met zijn in de media openlijke flirt naar het buitenland, maar dát komt nu effe niet lekker uit om hardop te zeggen, want het betreft een eigen-jeugdspeler.
Ik heb liever een importspeler die niet zelfzuchtig is en zich 100% inzet voor het team in plaats van zichzelf.
Die zal ik nooit uitfluiten.
Clubbelang boven eigenbelang.
Niemand is groter dan de club.
Ook Jerson Cabral niet.
Fluiten om een wissel af te dwingen moet kunnen.
Roept u maar......
