|
|
|
Quiroz
|
|
|
| Speciaal voor Boudewijn, die internetprostituee die niet eens wist wie Coen Moulijn was voor z'n standbeeld -_- |
|
|
|
|
FR-Henk
|
|
|
Knievall!
Goeie verdediger. |
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
kijk, luister, en huiver en leer Boudewijn
|
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
'Ik mag nooit meer voetballen op straat'. Ontelbare malen moest de jonge Theo Laseroms op het Roosendaalse politiebureau deze strafregels schrijven alvorens zijn vader hem kon komen ophalen. Zijn moeder was dan ook opgelucht toen de oudste van haar vijf kinderen in 1949 lid werd van de plaatselijke voetbalclub RBC. Daar ontpopte Theo zich als een felle rechtsbuiten. Nauwelijks zestien jaar oud kreeg hij een vaste plaats in het eerste elftal. Een jaar later, in 1957, werd RBC kampioen en promoveerde de club naar de eerste divisie. Intussen ging het op school minder goed. Laseroms moest de MULO voortijdig verlaten. Daarna volgde hij in Roosendaal opleidingen voor bankwerker en voor typograaf.
In 1958 werd de semi-prof Laseroms aangekocht door NAC. Bij deze Bredase eredivisieclub ontwikkelde hij zich tot een voorhoedespeler van klasse. Hij kreeg al snel een vaste plaats in het team van Jong Oranje. De voetbaltop bereiken was volgens hem alleen mogelijk wanneer men bij een club in de randstad speelde. Zijn overgang in 1963 naar Sparta betekende daarom voor Laseroms een belangrijke promotie. Bij de Rotterdamse club verwierf hij nationale faam. Door zijn bikkelharde speelstijl, zijn ijzersterke wedstrijdmentaliteit en zijn opvallende verschijning - kort van stuk, brede schouders en korte benen - kreeg hij al snel de bijnaam 'Theo de Tank'. Ook bij Sparta stond Laseroms in de voorhoede, totdat trainer Wiel Coerver besloot hem als centrale verdediger op te stellen. 'Al draagt een trainer mij op om te gaan keepen, dan doe ik dat ook', zei hij daarover (Vente, 50).
In 1965 speelde Laseroms zijn eerste wedstrijden in het Nederlands elftal: op 7 april tegen Noord-Ierland en op 4 november tegen Zwitserland in de voorrondes voor het wereldkampioenschap. Oranje stond er slecht voor en bondscoach Denis Neville stelde hem daarom op in de spits. Hij zocht in Laseroms 'een soort met dynamiet geladen speerpunt' (NRC , 15-11-1965). De opzet mislukte: Nederland werd uitgeschakeld. Wel scoorde Laseroms tegen Zwitserland het enige doelpunt voor Nederland, met een fraaie kopbal uit een voorzet van Sjaak Swart.
In die jaren konden nog weinig profvoetballers van hun inkomsten leven. Via bestuursleden van NAC en Sparta vond Laseroms werk als vertegenwoordiger bij een houthandel in Breda en bij een glashandel in Rotterdam. Later zou hij twee slijterijen bezitten, gekocht van het geld dat hij verdiend had in de Verenigde Staten. Als een van de eerste Nederlandse voetballers was Laseroms, begin 1967, naar dit land vertrokken. Door bemiddeling van de Duitse voetbalmakelaar Raymond Schwab kreeg hij een contract bij de Pittsburgh Phantoms. Laseroms' plotselinge vertrek bij Sparta leidde tot een geruchtmakende rechtszaak wegens contractbreuk. De Rotterdamse club werd een schadevergoeding van 170.000 gulden toegekend, die door de Phantoms werd betaald. Het Amerikaanse verblijf was financieel gezien weliswaar een succes, maar sportief viel het tegen: het Amerikaanse voetbal stond nog in de kinderschoenen. In deze periode strandde zijn huwelijk.
Eind 1967 keerde Laseroms terug naar Nederland. Hij hertrouwde met Ineke van Gool, die hij al vóór zijn vertrek had ontmoet, en kreeg - met ingang van het seizoen 1968/1969 - een contract bij Feyenoord. In 'de Kuip' ontvingen de supporters hem, vanwege zijn reputatie van meedogenloze voetballer, met de nodige scepsis, maar hun argwaan maakte al gauw plaats voor bewondering. Laseroms liet zien dat hij met zijn zuivere passes en zijn koptechniek wel degelijk over technische vaardigheden beschikte. Zijn specialiteit was de sliding-tackle over grote afstand, die door het publiek beloond werd met een langgerekt 'Theóóóóó! Theóóóóó!'.
Bij Feyenoord kwam Laseroms terecht in wat later het 'droomelftal' zou worden genoemd. Met coryfeeën als Willem van Hanegem en Wim Jansen op het middenveld en Coen Moulijn en Ove Kindvall in de voorhoede. In de defensie vormde Laseroms samen met 'IJzeren' Rinus Israel een bijna niet te passeren duo, dat kwaliteit koppelde aan hardheid. 'Eerst de man en dan pas de bal', was hun lijfspreuk. Zelfs de gevaarlijkste aanvallers van Nederland, de Ajacieden Johan Cruyff en Piet Keizer, hadden tegen hen amper kans. Dat was van belang omdat in de wedstrijden tegen Ajax, waarmee Feyenoord eind jaren zestig, begin jaren zeventig steevast een nek-aan-nekrace voerde, de basis voor het kampioenschap moest worden gelegd.
In 1969, in Laseroms' eerste seizoen, werd het 'droomelftal' niet alleen landskampioen, maar sleepte het ook de KNVB-beker in de wacht. Het jaar daarop won Feyenoord - nu onder leiding van de legendarische trainer Ernst Happel - als eerste Nederlandse club de Europacup voor landskampioenen. Op 6 mei 1970 werd in een zinderende finale in Milaan het Schotse Celtic met 2-1 verslagen. Op 9 september haalde Feyenoord ook de officieuze wereldcup in huis door een 1-0 overwinning - na een bikkelharde wedstrijd - in de Kuip op het Argentijnse Estudiantes de la Plata, na eerder in Buenos Aires met 2-2 gelijk te hebben gespeeld. Als gevolg van de zware internationale verplichtingen moesten de Rotterdammers in 1970 het landskampioenschap aan Ajax afstaan. In het daaropvolgende seizoen eindigde Feyenoord echter opnieuw bovenaan. Ondanks deze successen was Laseroms geen heldenrol in het Nederlands elftal beschoren. In de jaren 1968-1970 speelde hij nog slechts vier interlandwedstrijden, omdat bondscoach George Kessler de voorkeur gaf aan Hans Eijkenbroek, Laseroms' oude teamgenoot bij Sparta.
In juni 1972 liep het contract bij Feyenoord van de inmiddels 32-jarige Laseroms af. Vanaf het seizoen 1972/1973 kwam hij bij AA Gent nog twee jaar lang in de Belgische competitie uit. Daarna werd hij trainer. Laseroms zou er zeven jaar voor nodig hebben om het A-diploma van de KNVB te halen. De opleiding was hem te theoretisch: 'ik ga van de praktijk uit' (de Volkskrant , 12-12-1987). Hij werkte achtereenvolgens in België bij Ieper (1974-1975) en in Nederland bij de eerste-divisieclubs FC Vlaardingen (1975-1979) en Heracles in Almelo (1980-1982). In 1982 besloot de avontuurlijke Laseroms zijn geluk opnieuw in het buitenland te beproeven. Als een van de eerste Nederlandse trainers vond hij werk in het Midden-Oosten. Hij werd oefenmeester van de club West-Riffa in Bahrein en van het nationale elftal van dit oliestaatje en later ook van de club Alnahda in Saoedi-Arabië. Na vijf jaar kreeg hij genoeg van dit 'speeltuinvoetbal', en eind 1987 keerde hij terug naar Nederland, waar hij de rest van het seizoen werkzaam was bij Helmond Sport.
In 1988/1989 trainde Laseroms PEC Zwolle, zijn eerste en laatste eredivisieclub. Hier beleefde hij de grootste teleurstelling uit zijn loopbaan, omdat zijn elftal degradeerde, waarna de spelers het vertrouwen in hem opzegden. Laseroms kon maar moeilijk wennen aan het tactischer voetbal dat in de jaren tachtig in Nederland werd gespeeld. Ook de veranderde mentaliteit van de nieuwe generatie spelers viel hem tegen. 'Mijn visie is: voetbal moet uit je hart komen - en bij deze groep komt voetbal niet uit het hart. (...) Er zijn jongens die denken met een minimum aan inspanningen een maximaal rendement te kunnen halen' (Voetbal International , 27-5-1989).
Uit op eerherstel vertrok Laseroms in juli 1989 naar Turkije. Hij werkte daar eerst een jaar bij de eerste-divisieclub Trabzonspor, daarna werd hij trainer in de derde divisie, bij Cengelköy. Ook in Istanboel zou Laseroms niet lang blijven. Hij moest vertrekken omdat de voorzitter van de club - bij wie hij persoonlijk in dienst was - door speculaties grote schulden had gemaakt. Begin 1991 keerde Laseroms terug naar Nederland. Hij was op zoek naar een nieuwe werkgever toen hij, pas 51 jaar oud, getroffen werd door een hartstilstand.
Buiten het veld was Laseroms een enthousiaste prater en een beminnelijk mens. Op het veld was hij genadeloos. Vooral zijn jaren bij Feyenoord bezorgden hem grote bekendheid als de helft van het roemruchte duo dat hij met Rinus Israel vormde. In zijn tijd gold hij als de ideale centrumverdediger. Zoals zijn teamgenoot - en concurrent - Eijkenbroek het uitdrukte: 'Het was gemakkelijker van Oost- naar West-Duitsland te komen, dan Theo Laseroms te passeren'.
 |
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
onderstaande beelden in een tijd dat dit absoluut niet kon..... waarom zouden ze zo voor Coen zijn opgekomen.... niet alleen omdat het een ploeggenoot was maar ook omdat hij een gentleman was die nooit iemand kwaad deed.
|
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
Vriendschappelijke jubileumvoetbalwedstrijd Nederland - Engeland (1-1) t.g.v. het 75-jarig bestaan van de nationale voetbalbond KNVB in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Met de Nederlanders Coen Moulijn (1-0) en Eddy Pieters Graafland (doelman), en de Britten Bobby Charlton, Waiters (doelman) en Jimmy Greaves (1-1). Prins Bernhard en vice-premier mr. Barend Biesheuvel zitten op de eretribune. Aan het begin van de tweede helft worden de spelers aan Bernhard voorgesteld, die door een kettingbotsing te laat arriveerde voor het begin van de wedstrijd.
ohhhh, heeft hij ook in Oranje gespeeld....
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op donderdag 05 januari 2012 door FR-Elmo -- |
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
(wegens auteursrechten is van de afbeelding een link gemaakt:)
http://www.sportgeschiedenis.nl/userfiles/puck%20van%20heel.jpg
hoe een speler van het tweede elftal van Feyenoord het Nederlands elftal haalde. Gerardus van Heel zou eigenlijk Rudolf Jan hebben geheten. Maar omdat zijn vader zich op weg naar de aangifte van zijn pas geboren zoon liet overhalen door een tante, werd hij vernoemd naar zijn beroemde oom Gerardus alias Puck.
,,Dat had namelijk nog niemand in de familie gedaan, lacht de 55-jarige Zuidlander. ,,Zonder dat mijn moeder het wist, heette ik toen ineens Gerard.
Tot een hechte band met de vooroorlogse vedette van Feyenoord, met 64 interlands achter zijn naam liefst 42 jaar recordinternational, leidde die geste overigens niet. ,,Hij was nogal afstandelijk, zegt zijn neef. ,,Alleen in de laatste jaren van zijn leven zocht hij een beetje contact met zijn familie.
Journalisten drongen al helemaal niet door tot de zwijgzame linkspoot, die altijd een afkeer van interviews bleef houden. Dat ondervond ook de verslaggever die herinneringen wilde ophalen met de hoogbejaarde Van Heel in diens café in de Rotterdamse Bas Jungeriusstraat.
,,Oom Puck stond zelf achter de bar, maar de man van de krant herkende hem niet, zegt Karel van den Heuvel (56), eveneens een volle neef en de genealoog van de familie. ,,Toen hij vroeg naar meneer Van Heel, zei mijn oom met een stalen gezicht niet thuis. Hij wilde niet in de publiciteit.
De anekdote zegt volgens Van den Heuvel alles over het karakter van Van Heel. ,,Een stille man die zich altijd bescheiden opstelde. Ik vond hem wel een deftig manneke, altijd keurig in de kleren, maar verder was hij heel gewoon. Ook zijn vrouw, tante Marie, trad nooit op de voorgrond. Het waren echt doodnormale mensen.
Ster van het vooroorlogse Feyenoord, een bescheiden en stil mens
Gerardus Henricus van Heel, vanwege zijn geringe lengte op school al omgedoopt tot Puck, werd als derde uit een gezin van tien kinderen op 21 januari 1904 geboren in Rotterdam. De geschiedenisboekjes melden dat zijn ouders - Marcellis en Gerardina - in 1897 vanuit Noord-Brabant naar de stad waren verhuisd. Bijna goed. Van den Heuvel: ,,Zijn vader kwam uit Velddriel. Dat ligt weliswaar vlakbij Den Bosch, maar is officieel Gelderland. Vanwege de economisch weinig rooskleurige situatie in die jaren gingen veel mensen van het platteland naar Rotterdam om daar werk te zoeken.
Marcellis van Heel vond werk in de haven. In Rotterdam leerde hij de Brabantse Gerardina kennen. Het gezin Van Heel woonde aan de Oranjeboomstraat, op een steenworp van de plaats waar in 1937 de Kuip zou verrijzen. Als aanvoerder van Feyenoord sloeg Puck twee jaar eerder de eerste paal voor het nieuwe stadion. Hij was toen al jarenlang het boegbeeld van de club.
Dat was hij bij het veroveren van de eerste landstitel uit de clubgeschiedenis (1924) nog niet. Van Heel dankte zijn plaats in het elftal dat op eerste en tweede pinksterdag de laatste twee wedstrijden van de kampioenscompetitie won - dankzij goals van aanstormend talent Puck - aan de afwezigheid van Cees Pijl. De topschutter van de Rotterdammers nam met Oranje deel aan de Olympische Spelen in Parijs.
Een jaar later maakte Van Heel zijn debuut in Oranje. Opvallend genoeg was hij toen slechts een speler van Feyenoord 2, omdat de gearriveerde Cor van der Velde als linkshalf nog altijd de voorkeur kreeg in de hoofdmacht. Van Heel maakte in een oefenduel met DFC - als vervanger van de verhinderde Van der Velde - zo veel indruk op bondsofficial Karel Lotsy, dat hij werd opgeroepen voor het Nederlands elftal.
Ondanks zijn succesvolle carrière, met onder meer vijf landstitels, gedroeg Van Heel zich nooit als de vedette die hij wel was. ,,Ik heb hem nooit horen opscheppen over zijn prestaties, zegt Van den Heuvel. ,,Het waren meer zijn zwagers die dat deden. Dat waren tenslotte allemaal Feyenoord-supporters.
Neef Gerard vermoedt dat er nog een reden was dat zijn oom niet zo vaak over zijn loopbaan sprak.
,,Hij zou met zijn kwaliteiten nu schatrijk zijn geworden. Dat heeft hem wel echt gefrustreerd.
Van den Heuvel herinnert zich zijn oom niet als verbitterd man. Wel eenzaam. Zo sterft hij op 18 december 1984 in verpleeghuis Simeon en Anna.
,,Zijn tachtigste verjaardag hebben we daar nog gevierd. Met zijn gezondheid ging het al achteruit. Hij kon slecht zien. Zijn vrouw was een paar jaar eerder overleden. Dat was het ergste wat hem kon gebeuren, kinderen hadden ze niet. Tijdens het feest hoorde ik hem tegen mijn moeder zeggen dat hij het liefst dood wilde zijn. Hij staat ook verdrietig op de fotos.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op donderdag 14 juni 2012 door Boudewijn -- |
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
| Als je Coen Moulijn niet kent ben je een cultuurbarbaar. Wij kennen Abe Lenstra, Faas Wilkes, Kick Smit, Leen Vente, Charley van den Weerd en Mick Clavan toch ook allemaal... Toch? |
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
Je kan vinden wat je wil van Derksen, stukken schrijven kan ie wel...
Feyenoord-verdediger Piet Steenbergen runde vroeger een sigarenzaak in Rotterdam-Zuid, waar zijn medespeler Henk Schouten regelmatig langs wipte. Terwijl Schouten even op de winkel paste, ging Steenbergen snel naar het toilet. De wc-deur zat in de winkel en was niet al te solide. Zodra een klant vroeg of de baas er niet was, had Schouten de nare gewoonte de wc-deur open te rukken, waardoor de klant plotseling oog in oog stond met zijn sigarenboer, met de broek op de enkels.
Later hield Steenbergen altijd met ��n hand de deurknop vast, zodat Schouten geen grappen kon uithalen. Maar daar wist de binnenspeler wel raad mee. Zo moest Steenbergen ooit van de wc naar buiten sprinten, omdat Schouten de kassa op de tramrails had gezet. Schouten was vertegenwoordiger in frisdranken en had altijd veel handelsgeld op zak. Nadat de loonzakjes werden uitgedeeld bij Feyenoord, deed hij snel zijn handelsgeld in het loonzakje en ging in de kleedkamer naast Hans Kraay senior zitten. Daar telde hij op zijn gemak zijn salaris na. Even later meldde Kraay zich woedend bij manager Guus Brox, om zich te beklagen dat Schouten tien keer zoveel verdiende als hij.
Als de legendarische linksbuiten Coen Moulijn met een goed glas wijn op zijn praatstoel zit, kan hij boeiend vertellen over al die gedateerde avonturen uit de tijd dat voetbal nog bol stond van de romantiek. De populairste Feyenoorder aller tijden werd op 15 februari 1937 geboren in de Eerste Bloklandstraat in het Oude Noorden, waar tevens de roots liggen van de onlangs overleden legende Faas Wilkes.
De geniale dribbelaar was het jeugdidool van Moulijn, daarom meldde hij zich op tienjarige leeftijd als lid aan bij Xerxes, waar Wilkes in het eerste elftal speelde. Terwijl Wilkes als prof furore maakte bij Inter, liet trainer Friedrich Donenfeld de jeugdige linksbuiten in het eerste elftal van Xerxes debuteren. Moulijn lonkte openlijk naar Sparta, maar de beleidsbepalers op Het Kasteel zagen niets in hem, waardoor hij in 1955 voor 25 duizend gulden naar Rotterdam-Zuid vertrok. Moulijn speelde achttien seizoenen voor Feyenoord en kwam 38 keer uit voor Oranje. Hij werd vijf keer landskampioen, won twee keer de KNVB-beker, de Europa Cup I en de Wereldbeker. Vorige week werd Coen Moulijn zeventig jaar.
Hij noemt zichzelf een ouderwetse linksbuiten. 'Echte buitenspelers zijn schaars geworden. Bij Xerxes speelde ik nog vaak linksbinnen, in een vijfmansvoorhoede. Bij Feyenoord werd ik linksbuiten. Na iedere training ging ik nog twintig minuten voor mezelf door. Terreinknecht ome Jaap Barendregt zorgde voor twee ballen en dan oefende ik mijn passeerbewegingen. Die beweging maken naar rechts, tegenstander op het verkeerde been, dan met links met de bal erlangs.'
'Ik kon heel goed inschatten wat mijn directe tegenstander van plan was. Ik zag precies wat hij deed en wat ik vervolgens moest doen. Als je talent hebt, kun je dat effici�nter benutten als je er veel op traint. Ik heb op straat leren voetballen. Je speelde noodgedwongen op een klein veldje, in een kleine ruimte. De tegenstander was altijd dichtbij. Dan moest je wel schijnbewegingen maken. Dat is mijn basis geweest. Mijn technische bagage ontwikkelde ik op straat.'
Nieuwe spelers hadden het moeilijk bij Feyenoord, vooral als ze uit de provincie kwamen. Die voetballers lagen wakker van de voetbalhumor van Cor van der Gijp en sidekick Schouten. Verdediger Jo Walhout kwam van NOAD uit Tilburg. Voorzitter Cor Kieboom contracteerde hem, maar had daar een uur later al spijt van. Het contract werd getekend in een hotel en na afloop van de besprekingen werd er nog een kop soep gegeten.
Op het moment dat de nieuwe aankoop een ogenblikje stilte vroeg om even te kunnen bidden voordat hij aan de soep begon, wist de roemruchte voorzitter al genoeg. Zo�n speler zou het nooit redden in De Kuip.
Om indruk te maken op zijn medespelers verscheen Walhout in een smetteloos wit kostuum bij Feyenoord, maar daar wisten Van der Gijp en Schouten wel raad mee. Ze vroegen de nieuwe aanwinst bij welk orkest hij speelde en vervolgens viel tijdens het diner na de wedstrijd het licht uit. Toen het weer aanging, was de biefstuk van Walhout verdwenen en de mosterdpot leeg. Even later ontdekte de verdediger waar de inhoud was. Daar zat hij namelijk op, waardoor hij zijn witte kostuum kon weggooien. Ook bestuursleden werden niet ontzien.
Toen een vooraanstaand bestuurslid in een flitsend zomerkostuum verscheen, liet Van der Gijp de ober struikelen, waardoor er twee borden soep over het bestuurslid heen gingen.
Moulijn speelde 487 wedstrijden voor Feyenoord. Hij liet het scoren vooral aan Van der Gijp over. Hij vond de passeerbeweging langs de rechtsback en vervolgens de afgemeten voorzet eigenlijk net zo leuk. Alle rechtsbacks kenden het recept van Moulijn, hij dreigde naar binnen en ging vervolgens buitenom. Geen enkele tegenstander wist raad met die beweging en het kan geen toeval zijn dat midvoor Van der Gijp jarenlang topscorer van Feyenoord was. Met de nodige zelfspot merkt Van der Gijp nog wel eens op dat hij een geweldige prestatie leverde, omdat hij zich al die jaren moest behelpen met een gemankeerde linksbuiten.
De jarige Moulijn denkt met weemoed terug aan die tijd. 'Wat hebben we gelachen', zegt hij. 'Jongens als Van der Gijp en Schouten kom je niet meer tegen. Ze hadden eens afgesproken een bepaald bestuurslid op de schouders te nemen. Dat was een wat deftige man die daar helemaal niet van hield. Zodra de goede man iets zei, namen we hem juichend op de schouders. Als we naar het buitenland gingen, kwam die man helemaal over zijn toeren thuis.'
'Dan hadden we hem minstens duizend keer op de schouders ergens rondgedragen. Een ander bestuurslid verscheen voor een trip naar Hongarije met modieuze nieuwe schoenen op Schiphol. In de bus van het vliegveld naar ons hotel deed hij zijn schoenen uit. Schouten vond dat niet fris en gooide de schoenen uit het raam. Vervolgens liep die arme man twee dagen op zijn sokken door Boedapest, totdat hij op maandagmorgen nieuwe schoenen kon kopen.'
In 1972 nam Moulijn afscheid van zijn publiek met een wedstrijd tegen Uruguay. In datzelfde jaar reed hij zijn auto total loss op een onbewaakte spoorwegovergang. Na zijn voetbalcarri�re runde hij zijn dames- en herenmodezaak in Rotterdam-Zuid, die hij nog steeds bezit. De legendarische linksbuiten had veel zorgen over zijn lichamelijk gehandicapte zoon Raymond, die hij naar zijn favoriete voetballer Raymond Kopa noemde, ooit een legendarische aanvaller van Stade Reims en Real Madrid.
Moulijn onderging zelfs een zware operatie om zijn nier af te staan aan zijn zoon. Toen het orgaan niet aansloeg, heeft zijn zoon een nier gekregen van een goede vriendin van de familie. Raymond is intussen 42 jaar en maakt het naar omstandigheden goed. De nog steeds waanzinnig populaire volksheld bezoekt nog steeds trouw de thuiswedstrijden van Feyenoord en als zijn club uit speelt zit hij met vrienden bij Sparta. Op Het Kasteel treft hij Spartaan Tonny van Ede altijd.
Als aanvoerder van het Rotterdams elftal wilde Van Ede zich ooit met zijn ploeggenoten voorstellen aan het publiek. Hij werd met daverend gejuich ontvangen, maar toen hij achterom keek, bleek hij moederziel alleen op de middenstip te staan. Van der Gijp en Schouten hadden de andere spelers tegengehouden. Zij stonden vanuit de spelerstunnel vrolijk te zwaaien naar Van Ede.
Gefeliciteerd, Coen. Bedankt voor alle prachtige voetbalmomenten en de schitterende anekdotes. Je moeder werd 103 jaar. Nog vele jaren, je blijft in ieder geval voor eeuwig Mister Feyenoord!
Johan Derksen |
|
|
|
|
Els
|
|
|
quote:Op donderdag 05 januari 2012 - 00:17 schreef FR-Roel het volgende:Vriendschappelijke jubileumvoetbalwedstrijd Nederland - Engeland (1-1) t.g.v. het 75-jarig bestaan van de nationale voetbalbond KNVB in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Met de Nederlanders Coen Moulijn (1-0) en Eddy Pieters Graafland (doelman), en de Britten Bobby Charlton, Waiters (doelman) en Jimmy Greaves (1-1). Prins Bernhard en vice-premier mr. Barend Biesheuvel zitten op de eretribune. Aan het begin van de tweede helft worden de spelers aan Bernhard voorgesteld, die door een kettingbotsing te laat arriveerde voor het begin van de wedstrijd. [ filmpje ] ohhhh, heeft hij ook in Oranje gespeeld.... En zelfs gescoord in Oranje. Iedereen wist dat Coen voor de voorzet ging en zelf eigenlijk nooit op doel schoot. de keeper had dan ook geen rekening gehouden met een schot op doel.... |
|
|
|
|
T-FeYeN00rD
|
|
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
Debuterend in het Nederlands Elftal tegen België
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op donderdag 05 januari 2012 door Quiroz -- |
|
|
|
|
T-FeYeN00rD
|
|
|
|
|
|
T-FeYeN00rD
|
|
|
en de legendarische tocht naar de return:
|
|
|
|
|
T-FeYeN00rD
|
|
|
|
|
|
Els
|
|
|
Coen MoulijnUit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Coen Moulijn
Persoonlijke informatie
Volledige naam Coenraadt Moulijn
Bijnaam Mister Feyenoord
Geboortedatum 15 februari 1937
Geboorteplaats Rotterdam, Nederland
Overlijdensdatum 4 januari 2011
Overlijdensplaats Rotterdam, Nederland
Lengte 172 cm
Been Links
Clubinformatie
Spelend bij Gestopt
Positie Aanvaller
Jeugdteams
Xerxes
Professionele clubs
Seizoen Club w 0(g)
1954-1955
1955-1972 Xerxes
Feyenoord 38 (4)
487 (84)
Interlands
1956-1969 Nederland 38 (4)
Portaal Voetbal
Standbeeld Coen Moulijn voor het Feijenoord-stadionCoenraadt (Coen) Moulijn (Rotterdam, 15 februari 1937 - aldaar, 4 januari 2011)[1] was een Nederlands voetballer. Hij speelde vanaf midden jaren vijftig tot begin jaren zeventig als linksbuiten bij Feyenoord en het Nederlands elftal.
Inhoud
1 Clubvoetbal
1.1 Feyenoord
2 Nederlands voetbalelftal
3 Symbool
4 Privé
5 Prijzen en onderscheidingen
6 Trivia
7 Zie ook
8 Externe links
Clubvoetbal:De klein van stuk zijnde Moulijn debuteerde op zijn zeventiende voor de Rotterdamse club Xerxes, waar hij Faas Wilkes in zijn jeugd zag voetballen. Hij was slechts 1 meter 72 en woog 62 kilo, maar de toenmalige linksbinnen toonde aan over talent te beschikken. In de zomer van 1955 kocht stadgenoot Feyenoord de dribbelaar voor 28.000 gulden, destijds een groot bedrag. Met dit bedrag kaapte de stadionclub de speler weg voor de neus van haar rivaal Sparta.
Feyenoord: De thuiswedstrijd tegen MVV op 18 september 1955 was zijn eerste wedstrijd in het rood-witte tenue. Hij stond bekend om zijn spectaculaire en vaak onnavolgbare acties op de flanken, maar liet het verdedigen over aan zijn vriend Cor Veldhoen. De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn eventueel te koop was, hij kreeg een blanco cheque maar zag alleen zijn liefde voor Feyenoord.En weigerde die en bleef in Rotterdam.
Samen met Ove Kindvall was hij de publiekslieveling bij de voetbalclub uit Rotterdam. In 1970 won hij met Feyenoord, als eerste Nederlandse club, de finale van de Europacup I ten koste van het Schotse Celtic. Enkele maanden later volgde op dit succes het veroveren van de wereldbeker door Estudiantes de la Plata te verslaan. In de latere jaren werd Moulijn afhankelijker van zijn ploeggenoten, maar bleef van waarde in de hoofdmacht. In totaal kwam Moulijn gedurende 17 seizoenen in totaal 487 keer uit in competitiewedstrijden van Feyenoord, waarmee hij de clublijst aanvoert. Moulijn won met Feyenoord vijf keer het Nederlands kampioenschap en heeft de Rotterdamse club zien uitgroeien tot Europese grootmacht. Nog tijdens zijn actieve voetbalcarrière begon hij in 1961 een dames- en herenmodezaak aan de Langenhorst in Rotterdam die hij een halve eeuw tot aan zijn dood dreef.
Nederlands voetbalelftal: In het Nederlands elftal speelde Moulijn tussen 1957 en 1969 in zo'n veertien jaar tijd 38 interlands, waarin hij vier doelpunten wist te maken. Doordat de linksbuiten zijn krachten spaarde voor tien beslissende acties per wedstrijd, werd zijn speelstijl vaak verward met wisselvalligheid. Hierdoor twijfelden de bondscoaches vaak aan zijn waarde voor het Nederlands elftal.
Symbool: Coen Moulijn wordt beschouwd als een belangrijk symbool voor zowel sportclub Feyenoord als van Rotterdam. Door zijn rol in het eerste voetbalteam van Feijenoord droeg hij sterk bij aan de successen van de club. Hij groeide uit tot misschien wel de grootste vertegenwoordiger van de 'handen uit de mouwen' mentaliteit van de naoorlogse wederopbouwstad.
Privé: Moulijn groeide op in de Bloklandstraat in het Oude Noorden van Rotterdam. Het muurtje waar hij in zijn jeugd eindeloos tegenaan had gevoetbald, was befaamd maar viel in de jaren zeventig ten prooi aan de stadsvernieuwing. In 1990 is elders in dezelfde straat een speelplaats voorzien van een (nep)"muur van Coen Moulijn", ontworpen door de kunstenaar Hans Citroen.
In 1971 ontsnapte Moulijn aan de dood, nadat zijn auto werd gegrepen door een rangeertrein. In april 1972 ontstond er een roddel dat Moulijn zelfmoord zou hebben gepleegd. De politie moest eraan te pas komen het gerucht te ontkrachten.[2]
In oktober 2009 verscheen een biografie over Moulijn. Ook werd een levensgroot standbeeld dat Tom Waakop Reijers maakte van de Rotterdamse volksheld opgesteld op het voorplein van De Kuip (het Stadion Feijenoord). Hij was tevens, sinds 30 april 1970, ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In zijn laatste jaren bekeek hij de wedstrijden van Feyenoord in De Kuip vanuit een skybox.
Coen Moulijn werd op nieuwjaarsdag 2011 getroffen door een herseninfarct[3] en overleed drie dagen later op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen daarvan.
Feyenoord heeft woensdagavond 5 januari 2011 clubicoon Coen Moulijn eer bewezen door voorafgaand aan de wedstrijd om de Zilveren Bal een minuut stilte te houden (en door de prijs voor hem te winnen). De supportersvereniging van Feyenoord wil bij de eerste thuiswedstrijd van Feyenoord in 2011 Coen Moulijn eren. Dat was op 22 januari 2011, in De Kuip tegen De Graafschap. Tijdens de dag van de uitvaart werd zijn rouwstoet vanaf De Kuip door de binnenstad naar het crematorium gereden. Langs de route die deze rouwstoet aflegde stonden door heel de stad Rotterdam Feyenoordsupporters die Moulijn hun laatste eer bewezen door met fakkels langs de weg te staan en Feyenoordliederen te zingen. Voor het stadhuis (waar de meeste Feyenoorders stonden) hing een spandoek met een foto van Moulijn met eronder de tekst Coen jij blijft de grootste.
De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb kondigde na het overlijden van Coen Moulijn aan met zijn familie te gaan overleggen over het vernoemen van een straat of plein. Moulijn staat volgens hem symbool voor het Rotterdamse motto 'Geen woorden maar daden'. In 2011 is ervoor gekozen om de aan De Kuip gelegen 'Marathonweg' om te dopen in de Coen Moulijnweg.
Prijzen en onderscheidingenWereldbeker voetbal: 1970
Europacup I: 1970
Eredivisie: 1961, 1962, 1965, 1969, 1971
KNVB beker: 1965, 1969
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: 1970
Trivia:De mascotte Coentje is naar hem vernoemd.
Het Jeugdtheater Hofplein in Rotterdam produceerde Feyenoord Forever. Een voorstelling die vertelt over Coen Moulijns jonge jaren en zijn weg naar de top. |
|
|
|
|
Quiroz
|
|
|
| Ik weet dat ik maar een zuigeling ben en dat er veel grotere spelers zijn geweest, maar na mijn jeugdheld Kuyt heb ik bij niemand het gevoel gehad dat ik bij John Guidetti had...... John HELD |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
De uit de eigen jeugd afkomstige Joop van Daele wist zich nooit helemaal te vestigen als vaste waarde in het eerste elftal, maar maakte zich legendarisch door in 1970 tegen Estudiantes de treffer te scoren die Feyenoord de Wereldbeker bezorgde (waarop een Argentijn zijn brilletje kapot trapte).
Geboortedatum: 14 augustus 1947 (Rotterdam)
Competitiewedstrijden: 120 (6 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Frans Bouwmeester was een frêle technicus die als linksbinnen jarenlang een sterk koppel vormde met linksbuiten Coen Moulijn. Zo droeg de van NAC afkomstige Bouwmeester zijn steentje bij aan het winnen van drie titels, één beker en aan het bereiken van de halve finale van de Europacup in 1963.
Geboortedatum: 19 mei 1940 (Breda)
Competitiewedstrijden: 138 (44 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Cor van der Gijp kwam in de zomer van 1955 mee met trainer Richard Dombi, toen die het Dordtse Emma verruilde voor Feyenoord. Van der Gijp was zwaar geblesseerd, maar herstelde en groeide uit tot de meest scorende Feyenoordspits sinds de invoering van het betaald voetbal.
Geboortedatum: 1 augustus 1931 (Dordrecht)
Competitiewedstrijden: 233 (177 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
De van Xerxes afkomstige geniale linksmidden Willem van Hanegem vormde begin jaren '70 met Franz Hasil en Wim Jansen het beste middenveld uit de clubgeschiedenis. Van Hanegem was ook als coach succesvol. Hij bracht de club in het seizoen 1992/93 het eerste kampioenschap in negen jaar.
Geboortedatum: 20 februari 1944 (Breskens)
Competitiewedstrijden: 298 (81 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Ernst Happel staat te boek als de beste coach uit de clubhistorie. De Oostenrijker wist met Feyenoord in 1970 de Europacup I en de Wereldbeker te winnen en voegde daar een jaar later een landskampioenschap aan toe. Happel zou later als bondscoach van Nederland de finale van het WK 1978 halen.
Geboortedatum: 29 november 1925 (Wenen, Oostenrijk) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Franz Hasil werd op voorspraak van Ernst Happel weggeplukt bij Schalke 04, waar hij als spits niet helemaal uit de verf kwam. Bij Feyenoord droeg de flegmatieke technicus met het harde schot in de benen, als aanvallende middenvelder, zijn steentje bij aan de Europacupwinst van 1970.
Geboortedatum: 28 juli 1955 (Wenen, Oostenrijk)
Competitiewedstrijden: 112 (34 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Peter Houtman scoorde in het seizoen 1982/1983 dertig doelpunten. Zo bracht een Feyenoorder het voor het eerst sinds Kindvall weer eens tot topscorer van Nederland. Toch is Houtman, bizar genoeg, nooit onomstreden geweest. In 1985 werd hij afgedankt omdat hij voetballend tekort zou komen.
Geboortedatum: 4 juni 1957 (Rotterdam)
Competitiewedstrijden: 133 (84 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Rinus Israel werd voor het destijds ongekend hoge bedrag van fl. 450.000 gekocht van DWS, maar bleek het geld waard en ontpopte zich tot één van de beste verdedigers uit de clubgeschiedenis. Als trainer had hij minder succes, zijn cynische humor werd door veel spelers niet op prijs gesteld.
Geboortedatum: 19 maart 1942 (Amsterdam)
Competitiewedstrijden: 219 (21 doelpunten) |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Wim Jansen, die al op zijn tiende lid van de club werd, was een begaafde rechtmidden die 65 interlands speelde. Hij keerde begin jaren '90, toen de club er rampzalig voorstond, terug als coach en won twee KNVB-bekers. Daarna werd Jansen technisch directeur. Nu is hij actief als technisch adviseur.
Geboortedatum: 28 oktober 1946 (Rotterdam)
Competitiewedstrijden: 422 (34 doelpunten)
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op donderdag 05 januari 2012 door Stylzz -- |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
Theo de Jong kwam voor fl.800.000 over van NEC en speelde prompt Franz Hasil uit het team. De Fries oogde niet elegant, maar had inzicht en koos op de juiste momenten de diepte. De Jong leverde met zijn goals een flinke bijdrage aan het winnen van landstitel en UEFA-Cup in 1974. |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
Binnenkort komt er een overhoring van Boudewijn over bovenstaande spelers en geschiedenis. Ik zoek 10 vragen. Wie wil meedenken over de vragen en deze naar me pb-en?
De inzet is dat Boudewijn 2 vragen van de 10 fout mag hebben. Wanneer dat lukt weet hij in ieder geval genoeg over Feyenoord. Wanneer het niet lukt krijgt hij onderwijs in de kuip bij een thuiswedstrijd en op varkenoord van sommige forumleden en zal hij op die manier het Feyenoord virus leren ervaren. |
|
|
|
|
hotjumper
|
|
|
quote:Op donderdag 05 januari 2012 - 09:19 schreef FR-Roel het volgende:Binnenkort komt er een overhoring van Boudewijn over bovenstaande spelers en geschiedenis. Ik zoek 10 vragen. Wie wil meedenken over de vragen en deze naar me pb-en? De inzet is dat Boudewijn 2 vragen van de 10 fout mag hebben. Wanneer dat lukt weet hij in ieder geval genoeg over Feyenoord. Wanneer het niet lukt krijgt hij onderwijs in de kuip bij een thuiswedstrijd en op varkenoord van sommige forumleden en zal hij op die manier het Feyenoord virus leren ervaren. Je bedoeld dat je hem dronken wil voeren en dan loslaten op Z? |
|
|
|
|
FEY-Esm
|
|
|
quote:Op donderdag 05 januari 2012 - 09:19 schreef FR-Roel het volgende:Binnenkort komt er een overhoring van Boudewijn over bovenstaande spelers en geschiedenis. Ik zoek 10 vragen. Wie wil meedenken over de vragen en deze naar me pb-en? De inzet is dat Boudewijn 2 vragen van de 10 fout mag hebben. Wanneer dat lukt weet hij in ieder geval genoeg over Feyenoord. Wanneer het niet lukt krijgt hij onderwijs in de kuip bij een thuiswedstrijd en op varkenoord van sommige forumleden en zal hij op die manier het Feyenoord virus leren ervaren. en dat weet hij ook al? |
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
quote: hahahahaha, je weet dat ik geen druppel alcohol drink dus dat zal ik dan ook niet van hem vragen.... |
|
|
|
|
Stylzz
|
|
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
quote:Op vrijdag 06 januari 2012 - 12:53 schreef FR-Roel het volgende:[..] hahahahaha, je weet dat ik geen druppel alcohol drink dus dat zal ik dan ook niet van hem vragen.... FR-Roel
stuur prive bericht
sinds 08-05-2011 , 9278 posts
FR-Roel - vrijdag 06 januari 2012 - 16:46 quote deeplink
is er nog bier?
Drink niet? |
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
quote:Op vrijdag 06 januari 2012 - 18:01 schreef RenatoBos het volgende:[..] FR-Roel stuur prive bericht sinds 08-05-2011 , 9278 posts FR-Roel - vrijdag 06 januari 2012 - 16:46 quote deeplink is er nog bier? Drink niet? ik vroeg dat voor hoogvliet.... |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
quote: Maar toch een paar kunnen scoren???
Held.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op vrijdag 06 januari 2012 door RenatoBos -- |
|
|
|
|
albert ten vrijde
|
|
|
|
|
|
FR-Elmo
|
|
|
|
|
|
FR-Han
|
|
|
| ben albert nu alweer zat. wat ken hij dom lullen zeg... |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
|
|
|
T-FeYeN00rD
|
|
|
|
|
|
12
|
|
|
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zondag 06 mei 2012 door 12 -- |
|
|
|
|
Nummer Zeven
|
|
|
| Wie is die middelste onderaan? |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
|
|
|
tomson
|
|
|
quote:Op donderdag 05 januari 2012 - 00:04 schreef Quiroz het volgende:Speciaal voor Boudewijn, die internetprostituee die niet eens wist wie Coen Moulijn was voor z'n standbeeld -_- Stevig begin van dit topic :) |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
quote: Of niet nummer zeven d:-)) |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
Het legioen heeft woensdagavond voorafgaand aan de openingswedstrijd tegen Real Mallorca tientallen oud-Feyenoorders toe kunnen juichen. Voor de oud-spelers stond de inmiddels traditionele spelersreünie op het programma, waarbij een half uur voor het begin van de wedstrijd een groepsfoto werd gemaakt op het veld. Voor de supporters was dit de kans om vele oude helden weer eens in De Kuip te zien. Onder de aanwezige oud-Feyenoorders waren enkele van de belangrijkste spelers uit de clubgeschiedenis zoals Willem van Hanegem, Wim Jansen, Pierre van Hooijdonk, Paul Bosvelt, Frans Bouwmeester, Patrick Paauwe en Cor van der Gijp.
De oud-spelers werden aan het begin van de avond welkom geheten in Business Lounge in het Maasgebouw door President-Commissaris Dick van Well. Hij vertelde dat de spelersreünie de afgelopen jaren een traditie is geworden die hoort bij Feyenoord. De mensen die bij deze reünie aanwezig zijn hebben de basis gelegd onder deze club, zei hij. We ontvangen de oud-spelers, hun partners en de weduwes van oud-spelers die ons ontvallen zijn elk jaar met veel genoegen. Tijdens de reünie werd een moment stilte in acht genomen voor de oud-Feyenoorders die het afgelopen jaar zijn overleden, te weten Wlodi Smolarek, Cor Huisman, Cor van Munster, Wim Onderstal, Joop Schouten en Jan Bens.
In de Business Lounge hadden de oud-Feyenoorders vervolgens de kans om bij te praten met vele oude bekenden. Terwijl er een buffet werd geserveerd werd daar uitgebreid gebruik van gemaakt. Het is altijd hartstikke leuk om al die jongens weer te zien, zei oud-spits Cor van der Gijp. We voelen ons allemaal nog altijd ontzettend welkom bij Feyenoord. De club is goed voor ons.
Bron:Feyenoord.nl |
|
|
|
|
RenatoBos
|
|
|
Video: 42 jaar geleden: Feyenoord wint de wereldbeker
Op 9 september 1970, precies 42 jaar geleden, won Feyenoord als eerste Nederlandse club de Wereldbeker. Het Argentijnse Estudiantes de La Plata werd met 1-0 verslagen door een doelpunt van Joop van Daele. Bekijk hieronder de schitterende beelden.
De heenwedstrijd op 16 augustus 1970 eindigde in 2-2, waardoor de 1-0 overwinning voldoende was om de beker omhoog te mogen houden. |
|
|
|
|
|