|
seya@headliner
|
|
|
Overal schieten de colums als paddestoelen uit de grond, met de glazenbolachtige voorspellingen over de uiteindelijke uitslag van De Gouden Kooi.
Sommige columns zijn al van een poosje geleden, maar nog steeds aktueel en aardig om als meningen te lezen.
Uit: Gotverdomme, gore kut vloekbond
Maar om nog even op de gouden kooi terug te komen:
volgende week is het dan eindelijk zover, de ontknoping. Heel Nederland is in rep en roer, want welke van de vier leeghoofden zal de ca. één miljoen euro mee naar huis nemen? Ik ben ook al weken op van de spanning! Hoewel hij geen favoriet is in de peiling van Maurice de Hond denk ik dat Jaap aan het langste eind gaat trekken (voor de kleine minderheid (95%) die het programma nog nooit heeft gezien: een levensmoeë reus die er niets op tegen had om wat elektroden in z’n hersenpan te implementeren zodat hij zich gedraagt als een hondsdolle gnoe). Stel je voor, 1.000.000 euro, daar kan 'ie misschien wel een jaar van eten! Nog een weekje, dan zullen we het weten, maar ik mis de mentaal geretardeerde kooibewoners nu al.
Frank Drulovic (FOK 16 Mei)
**********************
Column Bert Brussen: Auf wiedersehen Gouden Kooi!
Nog niet zo heel lang geleden zapte ik op een eenzame avond langs wat kanalen uit ons prachtige televisie-aanbod. Ik zap zelden, ik ben namelijk heel briljant en kijk uitsluitend moeilijke en diepzinnige programma’s, die u als plebs toch niet kijkt omdat u ze niet snapt, maar heel af en toe laat ik mijn afstandsbediening spreken als een M16 in de handen van een Nederlandse militair in Afghanistaans vreedzaam opbouwgebied. Al snel werd mijn aandacht getrokken door een hele dikke jongen, en met dik bedoel ik écht dik, meer dan Erica Terpstra-dik, die kirrend van plezier door een grote plas kots lag te rollen.
De dikke kirrende nicht rolde door zijn kots, gooide er zelfs mee naar anderen en begon keihard te schreeuwen. “Ik ga winnen! Ik ga winnen! Ik ga winnen!”, riep hij telkens. Waarom en wat hij dan zou gaan winnen ontging mij als geniaal, intellectueel en boven het plebs gesteld weldenkend mens volledig. Geshockeerd maar ook gefascineerd ging ik die nacht slapen en droomde van een reusachtige corpsbal die op mijn bed sprong, over mij heen kotste, door zijn eigen kots rolde, naar de wc ging en terug kwam met zijn handen vol stront waarmee hij mij vervolgens bekogelde.
In de dagen erna keek ik elke nacht rond het zelfde tijdstip weer naar deze opmerkelijke zender en elke nacht gebeurde waarop ik had gehoopt: de dikke man gedroeg zich als een kind van drie en deed niets anders dan schreeuwen, geweld gebruiken en met zijn uitwerpselen spelen. Ook andere types, die blijkbaar allemaal in hetzelfde huis woonden, bleken de verbeelding van Darwin’s missing link te zijn.
Ik zag elke avond weer hetzelfde jongetje van één meter zestig hoog, in zijn gesteven rose overhemd, ruzie zoeken met een soort half Antilliaanse macho. Elke acht seconden werd de één meter zestig hoge gnoom uit het niets zeer agressief en ging hij tegenover de half Antilliaanse macho staan. De één meter zestig hoge gnoom riep: “Kom maar jongen! Kom dan! Kom maar, pak me maar dan, kom maar jongen, kom maar, sla me maar. Kom dan jongen, kom dan, kom maar, kom maar jongen! Kom dan! He, jongen kom maar, kom dan!” en dat uren lang, avond na avond. De half Antilliaanse macho trok dan zijn shirt uit, draaide zijn monsterlijke tatoeage richting de camera en ging stilzwijgend met gespannen spieren tegenover het schreeuwende één meter zestig hoge sujet staan. Dit gebeurde elke avond weer, avond na avond na avond na avond.
Inmiddels had ik thuis een feestje om dit ritueel gebouwd. Briljante vrienden van me, kunstenaars, schrijvers, psychiaters, biologen, een jongerenwerker, filosofen en andere hoogopgeleiden die ook nooit naar dit soort zenders keken, kwamen bij mij op bezoek en gezamenlijk bekeken wij dan de lotgevallen van dit opmerkelijke sub-mensenras wat zich blijkbaar vrijwillig had laten opsluiten in een Big Brother huis. Vooral de jongerenwerker was razend enthousiast: volgens hem vertoonden de moeilijk opvoedbare autistische ernstig seksueel getraumatiseerde jongeren in zijn jongerentehuis precies hetzelfde gedrag als de gnoom en de dikke door de kots rollende jongen. Maar ook de andere aanwezigen waren in hun nopjes met hetgeen zij zagen en schreven daarvan uitgebreide (wetenschappelijke) verslagen.
En nu blijkt opeens dat het programma De Gouden Kooi er mee stopt. De bewoners van het huis zijn niet, zoals ik dacht, proefpersonen en worden niet, zoals mij logisch leek, na afloop gefusilleerd. De dikke door-de-kots-roller, de gnoom, de half Antilliaanse macho: het blijken “gewone” mensen die straks vrij in de maatschappij zullen rondlopen. Een van hen zal zelfs een miljoen meekrijgen.
Ik ben verbijsterd.
Nu ben ik op zoek naar een villa, ergens ver weg van de bewoonde wereld, waarin ik mij kan opsluiten, zodat ik deze wandelende missing links nooit tegen hoef te komen. Maar ik vrees het ergste: dit waren slechts voorbeelden van wat er normaal gesproken in de maatschappij rondloopt. Om mijn villa komt dus een hele grote muur met een flink diepe gracht. Met daarachter landmijnen, wachttorens en waakhonden. Ik heb genoeg gezien.
Bron: Zappenblog.nl
******************
Van: Bob fosko-Foskolom
Nutteloos, zinloos en leeg
Het is eigenlijk jammer dat nooit iemand vraagt aan John de Mol waarom hij een programma maakt als De Gouden Kooi. Doet hij het vanuit een educatief oogpunt? Wil hij mensen bewuster maken? Wil hij de kijker entertainen? Is het misschien de avant-garde van de televisie van de toekomst ? Ik vrees dat ik het antwoord weet. Zijn grootste drijfveer is: geld. “Vier letters, spreek het uit: G E L D. “Wat schooiers uit het slijk verheft tot heren. Wat zonder krijgsrumoer Gibraltars nemen kan” , dichtte Staring al in de vorige eeuw. En we leven nu in een tijd dat we daar ook verder niet kinderachtig over schijnen te mogen doen. Dat mag, voor geld worden de grenzen van het betamelijke opgerekt. Maar als je geld wilt verdienen door een groot deel van kijkers, dag in dag uit, een wereld voor te schotelen waarin mensen om geld elkaar treiteren, sarren en vernederen, dan deug je niet. De televisie is voor heel veel mensen hun blik op de wereld, hun werkelijkheid. En als De Mol in een interview ook nog weet te zeggen dat de wereld tien keer erger is dan we krijgen te zien, dan weet ik niet over welke wereld hij het heeft. Het is niet mijn wereld. Zijn Gouden Kooi is een platte wereld, zonder reëel perspectief. Nutteloos, zinloos en leeg. Als je dat als “onze wereld” presenteert aan jonge mensen zouden ze kunnen gaan denken, dat die leegheid bij het leven hoort. Dat het normaal is om dagen in ledigheid door te brengen, zonder enig doel door een huis te sjokken, te eten op de bank, te zuipen van verveling, en verder alleen maar het leven van mensen in je omgeving te vergiftigen met chagrijn. Niet productief of hulpvaardig . Asociaal. Ik vind de gouden kooi het meest onsmakelijke dieptepunt van de nederlandse televisie. En voel me gegeneerd dat het de politiek, noch het publieke debat lukt daar een einde aan te maken Televisie heeft een grote invloed op het leven van mensen. Alleen daarom zou het verstandig zijn om doelen en eisen te formuleren. Een morele code? De televisie heeft de toekomst van onze jongeren in handen. Volgens mij moet hier op grotere schaal eens een luidruchtig debat over worden gevoerd!
Bron: Bobfosko.nl
***************
De Nieuwe leegheid
Volgens John de Mol is Natasia een stuk sterker uit de Gouden Kooi gekomen dan ze er in ging. Dat is nog maar de vraag.
In ieder geval een stuk armer. Haar vriend heeft de bankrekening geplunderd, is naar Suriname gevlogen, bedreigt haar familie, en heeft een andere vrouw. Natasia heeft twee nieuwe tieten en haar rijbewijs. In de wereld van John de Mol heet dit automatisch ´er beter van geworden.´
Bakken met ellende over je heen krijgen, iedereen lacht zich gek om je dramatische neergang, maar hé, je woont in een groot huis, je hebt veel poen en je ziet je vrouw nooit, dus je zal wel gelukkig zijn.
Hyves-jeugd
In De Gouden Kooi zitten alleen maar exponenten van deze Nieuwe Leegheid. Neuken, schreeuwen en na je 33e niet meer werken, dat is ongeveer het gemiddelde ambitieniveau van de Hyves-jeugd in het miljonairshuis.
Twee jaar over je heen laten pissen, letterlijk in dit geval, voor een eventueel te vergaren fortuin, het is het allemaal waard. Ook nog mooi meegenomen dat het allemaal wordt gefilmd en uitgezonden. Is een soort bonusje. En ze nemen het er van.
Opgeverfde campingslet
Nadia, een opgeverfde campingslet met het verbale vermogen van een middelgroot knaagdier doet haar mond alleen maar open als er een tong of een mannenlid voor hangt. Schijnt momenteel romantisch te zijn, om je op de televisie, terwijl je moeder kijkt, door dwergmiljonair Dennis zes keer per week door je gouden vulva te laten rijden.
Tijdens BigBrother 1 was het huis nog te klein toen er onder de dekens stiekem wat werd gevoeld. Nu zit je met het hele gezin naar een in geluidssterkte aanzwellend orgasme te luisteren terwijl je tegelijkertijd naar een woest pulserende lilliputterkont kijkt.
Hartstikke leuk
Maar geen nood. Ook deze mensen komen er beter uit. Nadia zal hier volgens John de Mol geen last van ondervinden. Dat is juist hartstikke leuk, dat ze over een half jaar een slagerij binnen komt wandelen en dat iedereen denkt: kijk nou, dat is die meid die zich met acht man om haar bed heen in haar kont liet nemen. Vinden mensen blijkbaar leuk. Dan heb je iets bereikt tegenwoordig.
Dat Jaap door zijn eigen kots is gerold, dat betreurt John wel. Dat hadden ze niet moeten uitzenden. En het zoontje van Natasia, die hartverscheurend huilde toen zijn moeder het huis inging omdat hij, veel verstandiger dan zijn moeder, meteen voelde wat dit zou gaan betekenen; een jaar lang in één huis wonen met Mamma´s psychopatenvriendje, dat hadden ze misschien ook niet uit moeten zenden.
Zuur ruikend
Maar verder vindt John het maar een hoop gezeur. In de stad zie je ook wel eens mensen in hun eigen kots rollen, dus waar hebben we het over. Alleen worden die mensen de volgende dag zuur ruikend wakker in een rottig studentenwoninkje en staat de crew van De Mol niet klaar om ze te feliciteren met een stuk spraakmakende televisie.
Maffiamaatje Huub, ook al een dwerg, Brian, een in oerlettergrepen converserende Antiliaanse homeboy, Lieke, twee jaar terug nog een Oost-Europese mannelijke worstelaar met baard en Amanda, 90 procent tepelhof met een verveeld mondje er boven, ze rommelen maar wat aan.
Ze liggen wat op elkaar, ze schelden elkaar verrot en sluiten over een jaar gewoon weer achter aan in de rij bij de C1000. Ze hadden al geen leven, dus wat maakt het uit.
Hoop
Maar er is hoop. Nu RTL het programma uitzendt en John de Mol bij MTV snel de rechten heeft gekocht van Pimp Een Graf, al snel gevolgd door de show Graaf Je Opa Op En Doe iets Geks Met Hem, is de Gouden Kooi opeens een ander programma.
Keurig wordt nu voor de echte debielen vlak voor iedere uitzending uitgelegd dat het hier een tv-programma betreft en daarna zien wij een sterk gekuiste versie van de Gouden Kooi. Een versie voor dertiger en veertigers. Met aangepaste vertalingen onder in beeld.
Jeetje mekreetje
Je hoort Dennis zeggen: "Fuck wat is dit kut, aah fok it wat een kanker kut gevoel" en dat wordt vertaald als "he jeetje mekreetje, wat een narigheid". Over een paar maanden zitten ze zingend een wandkleed voor hun schoonmoeder te punniken.
RTL, dat is familie, dat is je goed voelen en dat is een beetje brutaal. De bewoners van de Gouden Kooi zijn wat een ander voor ze bedenkt. Een Gouden huwelijk.
Van: Nico Dijkshoorn NU.nl
***********************
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op maandag 19 mei 2008 door seya@headliner -- |
|
|