|
|
Bigfoot
|
|
|
AMSTERDAM - Vooral Huub dacht na zijn avontuur in de Gouden Kooi een glansrijke carrière tegemoet te gaan, maar niets blijkt minder waar te zijn...
Huub en Claire werden twee weken geleden nog omringd door beveiligers, maar nu lijkt niemand het Gouden Kooi-echtpaar meer te herkennen... Ook de telefoon bij het boekingskantoor, waar Huub voor 2000 euro in te huren is voor een meet & greet of voor het openen van een winkel, staat niet bepaald roodgloeiend. Dit schrijft het weekblad Privé.
Tot overmaat van ramp heeft 'de pestkop van de villa' in twee weken tijd al zijn geld er doorheen gejaagd. Alcoholmisbruik en opstootjes hebben ervoor gezorgd dat Huub slechts 2000 euro overhield van zijn 10.000 euro borg. Claire hoeft zich daarentegen geen zorgen te maken, de blondine verliet met 25.000 euro de villa. Maar manlief hoeft niet op financiele steun te rekenen. "We zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Financieel houden Huub en ik alles gescheiden."
Dit staat op telegraaf.nl, maar wisten we dit niet allang ?? Dat zal wel weer het nodige losmaken bij sommige mensen. En natuurlijk is het niet waar, hihi. |
|
|
|
|
Jacqueline_
|
|
|
Geweldig dit dit heeft hij over zichzelf afgeroepen mischien kan hij nu gaan collecteren op een andere site  zijn adoptie moeder wil het wel regelen neem ik aan 
en de hubisten betalen wel hoor |
|
|
|
|
Caroline
|
|
|
Ik denk dat Huub nog van geluk mag spreken dat het allemaal niet uit de hand is gelopen nu hij weer buiten de kooi is. Geen geld, geen boekingen, misschien mag hij in de toekomst het bootje van Mikey lenen.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op woensdag 11 juni 2008 door Caroline -- |
|
|
|
|
Jacqueline_
|
|
|
gheghe de reacties op de andere site ik lig dubbel hoor  ach zolang hun maar in huub blijven geloven en denken dat huub het red buiten de kooi nu terwijl hij echt niets te doen heeft is het mij best is kop in het zand steken struisvogelpolitiek ik hou der van  |
|
|
|
|
Ricardo
|
|
|
"ach ja,je kan toch beter nog een beetje in de belangstelling staan dan helemaal niet! Jaap en huub die doen er tenminste nog iets mee, en zijn nog in trek in discotheken. Van de rest hoor je eigenlijk niets meer. Wat ook maar beter is want daar is toch niet veel aan. Wij zijn bij een optreden van brian en amanda geweest waar brian rapte en amanda ook iets probeerde en even in een paal hing met een string die nog te klein was voor een kind van 10, dus daar werd ook niemand vrolijk van"
ALDUS PAULINE
liever GEEN aandacht dan negatieve aandacht.
pauline?? en nu?
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op woensdag 11 juni 2008 door Ricardo -- |
|
|
|
|
Praatpaal
|
|
|
quote:Op woensdag 11 juni 2008 - 15:17 schreef Bigfoot het volgende:AMSTERDAM - Vooral Huub dacht na zijn avontuur in de Gouden Kooi een glansrijke carrière tegemoet te gaan, maar niets blijkt minder waar te zijn... Huub en Claire werden twee weken geleden nog omringd door beveiligers, maar nu lijkt niemand het Gouden Kooi-echtpaar meer te herkennen... Ook de telefoon bij het boekingskantoor, waar Huub voor 2000 euro in te huren is voor een meet & greet of voor het openen van een winkel, staat niet bepaald roodgloeiend. Dit schrijft het weekblad Privé. Tot overmaat van ramp heeft 'de pestkop van de villa' in twee weken tijd al zijn geld er doorheen gejaagd. Alcoholmisbruik en opstootjes hebben ervoor gezorgd dat Huub slechts 2000 euro overhield van zijn 10.000 euro borg. Claire hoeft zich daarentegen geen zorgen te maken, de blondine verliet met 25.000 euro de villa. Maar manlief hoeft niet op financiele steun te rekenen. "We zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Financieel houden Huub en ik alles gescheiden." Dit staat op telegraaf.nl, maar wisten we dit niet allang ?? Dat zal wel weer het nodige losmaken bij sommige mensen. En natuurlijk is het niet waar, hihi. Kom nou toch, kappen nou ... tuurlijk is het waar, zo niet dan moet je hier niet komen en je bij een sekte aansluiten.
Je weet wel, die sekte waar ze zoveel lol hebben met elkaar. |
|
|
|
|
Praatpaal
|
|
|
quote:Op woensdag 11 juni 2008 - 17:24 schreef Jacqueline het volgende:gheghe de reacties op de andere site ik lig dubbel hoor [ afbeelding ] ach zolang hun maar in huub blijven geloven en denken dat huub het red buiten de kooi nu terwijl hij echt niets te doen heeft is het mij best is kop in het zand steken struisvogelpolitiek ik hou der van [ afbeelding ] Hahaha .... dus je houdt ervan ... van struisvogelpolitiek, ja ... zoiets was me al duidelijk. |
|
|
|
|
Izz@headliner
|
|
|
| Maar Huub vooral blijven geloven in jezelf, doet Claire ook. toch fijne gedachte dat er tenminste iemand in je gelooft. bijna de kerstman. |
|
|
|
|
Jacqueline_
|
|
|
| praatpaal ik hou der van dat huub kei hard op zijn giechel is gegaan en op een andere site weer blijven ontkennen |
|
|
|
|
Jacqueline_
|
|
|
| praatpaal als je niet kan lezen probeer het dan ook niet en hier mag je blijkbaar zeggen wat je denk en vind he praatpaal op die andere site typ je anders en waar ligt dat nu toch aan whoeha |
|
|
|
|
Praatpaal
|
|
|
Lees jij de zin die je geplaatst hebt dan maar eens na, misschien kun je dan zelf ontdekken waar je van zegt te houden.
nu terwijl hij echt niets te doen heeft is het mij best
is kop in het zand steken struisvogelpolitiek ik hou der van
ja, dit waren dus jouw eigen woorden, kijk maar wat je ervan maakt, het is jouw avond ... en mij kan het verder niet boeien. |
|
|
|
|
Elske
|
|
|
|
|
|
draakje
|
|
|
quote:Op woensdag 11 juni 2008 - 15:17 schreef Bigfoot het volgende:AMSTERDAM - Vooral Huub dacht na zijn avontuur in de Gouden Kooi een glansrijke carrière tegemoet te gaan, maar niets blijkt minder waar te zijn... Huub en Claire werden twee weken geleden nog omringd door beveiligers, maar nu lijkt niemand het Gouden Kooi-echtpaar meer te herkennen... Ook de telefoon bij het boekingskantoor, waar Huub voor 2000 euro in te huren is voor een meet & greet of voor het openen van een winkel, staat niet bepaald roodgloeiend. Dit schrijft het weekblad Privé. Tot overmaat van ramp heeft 'de pestkop van de villa' in twee weken tijd al zijn geld er doorheen gejaagd. Alcoholmisbruik en opstootjes hebben ervoor gezorgd dat Huub slechts 2000 euro overhield van zijn 10.000 euro borg. Claire hoeft zich daarentegen geen zorgen te maken, de blondine verliet met 25.000 euro de villa. Maar manlief hoeft niet op financiele steun te rekenen. "We zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Financieel houden Huub en ik alles gescheiden." Dit staat op telegraaf.nl, maar wisten we dit niet allang ?? Dat zal wel weer het nodige losmaken bij sommige mensen. En natuurlijk is het niet waar, hihi. Staat dit in de nieuwe Privé? |
|
|
|
|
Dorn
|
|
|
quote: wat lief! moeder en zoon een dagje op stap!
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op woensdag 11 juni 2008 door Dorn -- |
|
|
|
|
Dorn
|
|
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
quote: op telegraaf.nl Draakje |
|
|
|
|
johan13
|
|
|
|
|
|
draakje
|
|
|
|
|
|
Jacqueline_
|
|
|
| ze hebben veel tijd over nu ghehe ze hebben alle tijd ze zijn vergeten door de media |
|
|
|
|
trapper
|
|
|
Go huub hoe zou het komen dat je niet populair bent, whahahahahaha
die popupoll was toch door jou opgezet, dat klopte toch niet, whahahahaha
heerlijk deze berichten. |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
quote:Op vrijdag 13 juni 2008 - 13:05 schreef trapper het volgende:Go huub hoe zou het komen dat je niet populair bent, whahahahahaha die popupoll was toch door jou opgezet, dat klopte toch niet, whahahahaha heerlijk deze berichten. Heej Trappertje. Tijd niet gezien! |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
ik verbaas me elke keer weer.
Als er iets negatiefs over Huub geschreven wordt is het niet waar en moeten we het vooral niet geloven, maar als er iets neagtiefs over Brian wordt geschreven is het wel aannemelijk !!!
Is dat nou wat men noemt tunnelvisie ????
(he Trapper welkom terug) |
|
|
|
|
Elske
|
|
|
| ja, en als je de Hyves van Claire moet geloven hebben ze het inderdaad bere druk..maar om de paar regels wel : jullie kunnen ons boeken enz. |
|
|
|
|
Ricardo
|
|
|
| Kvind het bijna zielig, geen rothond die naar ze kijkt. |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
Ben zo blij niet meer in Hilversum te wonen.
Mijn dochter van 20 woont er nog wel, ik heb haar gewaarschuwd voor de kleine man. |
|
|
|
|
Ricardo
|
|
|
| Bigfoot?Ik heb een neef daar wonen.Kzal hem maar ook waarschuwen.:D |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
quote: Ja doe maar lijkt me wel verstandig hihi |
|
|
|
|
Izz@headliner
|
|
|
quote: Laat mijn hond met rust. het is geen lieverdje maar om hem nu gelijk te verwijten dat hij niet naar Huub omkijkt? |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 18:57 schreef izzie het volgende:[..] Laat mijn hond met rust. het is geen lieverdje maar om hem nu gelijk te verwijten dat hij niet naar Huub omkijkt? Ja Ricardo, das echt niet lief, kan die rot hond niks aan doen !!!!!! |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
| Ik zou hem eerder wat extra brokjes geven. |
|
|
|
|
Praatpaal
|
|
|
quote: Achhhh ... zoiets zeg je toch niet ... rothond ... echt hoor, honden zijn gaaf. |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 21:05 schreef Praatpaal het volgende:[..] Achhhh ... zoiets zeg je toch niet ... rothond ... echt hoor, honden zijn gaaf. idd je beste vriend of vriendinnetje ik noem mijn franse bulldog mijn baby die hangt zo aan me
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zaterdag 14 juni 2008 door Moha R. de Vries -- |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 21:07 schreef moha het volgende:[..] idd je beste vriend of vriendinnetje ik noem mijn franse bulldog mijn baby die hangt zo aan me Mijn katten zijn ook mijn kindjes ... |
|
|
|
|
seya@headliner
|
|
|
quote: Nou laat ik daar dan maar niet over beginnen. Anders hebben we hier een discussie over welles katten, nietes katten en welles honden en nietes honden. En ik zeg het eerlijk er is geen dier, die niet op mijn sympathie kan rekenen. Ik ben een beetje freak, wat dat betreft. |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
| Nee hoor Seya ik heb een hond gehad en heb nu nog steeds katten en een konijn. Ze zijn gewoon lief en het zijn idd je kindjes........... |
|
|
|
|
G.R.i
|
|
|
Onze kat is mijn man's vriendje; als een hondje loopt ze achter hem aan en luistert alleen naar hem; als mijn man zegt:'kom poes", dan komt ze meteen. Ik kan het lief vragen of boos, ze kijkt om naar me en loopt gewoon weg van me; zo van: och dat vind ze vast wel goed.
Maar heeft ze geen brokjes meer dan weet ze me te vinden. Dan gaat ze pal voor me zitten en kijkt me net zo lang aan tot ik reageer. En blijf ik rustig zitten dan tikt ze me met een pootje aan.... schattig he?
Dieren zijn slimmer dan je denkt...... |
|
|
|
|
Bigfoot
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 21:50 schreef G.R.i het volgende:Onze kat is mijn man's vriendje; als een hondje loopt ze achter hem aan en luistert alleen naar hem; als mijn man zegt:'kom poes", dan komt ze meteen. Ik kan het lief vragen of boos, ze kijkt om naar me en loopt gewoon weg van me; zo van: och dat vind ze vast wel goed. Maar heeft ze geen brokjes meer dan weet ze me te vinden. Dan gaat ze pal voor me zitten en kijkt me net zo lang aan tot ik reageer. En blijf ik rustig zitten dan tikt ze me met een pootje aan.... schattig he? Dieren zijn slimmer dan je denkt...... dieren zijn lief, ik kan er wel een boek over schrijven. Wat ze allemaal voor leuks en grappigs doen, maar dat laat ik aan Draakje over 
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zaterdag 14 juni 2008 door Bigfoot -- |
|
|
|
|
seya@headliner
|
|
|
| Katten hebben geen baasjes, maar personeel haha Ik heb er dus (niet schrikken) 10. En er is er 1, die vindt mij niks, komma niks. En ik vind hem natuurlijk juist leuk. Dat eigenwijze gedoe van katten is kostelijk. Als ik s-morgens wakker wordt, wacht ik net zolang tot hij tegen me gaat miauwen, hij miauwt nooit en kijkt me ook nooit aan. Maar ik wil het gewoon afdwingen. en dan gaat hij overstag. Tot zijn bakje er staat natuurlijk, dan draait hij meteen zijn rug toe. :) |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 21:35 schreef seya@headliner het volgende:[..] Nou laat ik daar dan maar niet over beginnen. Anders hebben we hier een discussie over welles katten, nietes katten en welles honden en nietes honden. En ik zeg het eerlijk er is geen dier, die niet op mijn sympathie kan rekenen. Ik ben een beetje freak, wat dat betreft. Mijn nichtje van vier - die nu inmiddels tien is - was destijds helemaal wild van pissebedden en regenwurmen.
Op een gegegeven moment was ze met haar moeder en een vriendinnetje naar de speeltuin. Dat vriendinnetje komt huilend naar mijn schoonzus toe en snikt: "Ik mag niet met Charlottes wum spelen." (Ze kon de r nog niet zeggen.)
Hè, denkt mijn schoonzus, we hadden toch helemaal geen speelgoed bij ons?
Maar toen kwam de aap uit de mouw. Mijn nichtje komt heel trots aanlopen met een joekel van een regenwurm op haar hand.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zaterdag 14 juni 2008 door draakje -- |
|
|
|
|
seya@headliner
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 21:57 schreef draakje het volgende:[..] Mijn nichtje van vier - die nu inmiddels tien is - was destijds helemaal wild van pissebedden en regenwurmen. Op een gegegeven moment was ze met haar moeder en een vriendinnetje naar de speeltuin. Dat vriendinnetje komt huilend naar mijn schoonzus toe en snikt: "Ik mag niet met Charlottes wum spelen." Hè, denkt mijn schoonzus, we hadden toch helemaal geen speelgoed bij ons? Maar toen kwam de aap uit de mouw. Mijn nichtje komt heel trots aanlopen met een joekel van een regenwurm op haar hand. Ik heb geprobeerd alledrie mijn kids te leren geen angst of afkeer te hebben voor insecten.
Lauw loene dus.
Mijn zoon is (zachtjes uitgedrukt) niet dol op vlinders, mijn jonste dochter vindt geen enkele insect grappig.
Maar mijn oudste dochter maakt het helemaal bont: die laat me gerust naar de snelweg rijden, alwaar ze op een vluchtstrook met knipperlichten staat te wachten op mij, zodat ik een piepklein spinnetje van dr achteruitkijkspiegel kan verwijderen.
Daarvoor moest ik wel even een half uur rijden!
Helemaal hysterisch was ze!
Als ik er niet was geweest zei ze, dan had ze de ANWB gebeld, maar ze zag ook wel een beetje in, dat ze voor gek zou hebben gestaan.
Maar ze laat me desnoods bij nacht en ontij komen, om spinnen te verwijderen.
Persoonlijk ben ik alleen niet dol op kikkers en padden. En de katten nemen er nog weleens een exemplaar mee, die pak ik niet met blote handen. Ik vind ze gewoon viezig.
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zaterdag 14 juni 2008 door seya@headliner -- |
|
|
|
|
seya@headliner
|
|
|
foutje sorry
-- dit bericht is voor het laatst aangepast op zaterdag 14 juni 2008 door seya@headliner -- |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 22:05 schreef seya@headliner het volgende:[..] Ik heb geprobeerd alledrie mijn kids te leren geen angst of afkeer te hebben voor insecten. Lauw loene dus. Mijn zoon is (zachtjes uitgedrukt) niet dol op vlinders, mijn jonste dochter vindt geen enkele insect grappig. Maar mijn oudste dochter maakt het helemaal bont: die laat me gerust naar de snelweg rijden, alwaar ze op een vluchtstrook met knipperlichten staat te wachten op mij, zodat ik een piepklein spinnetje van dr achteruitkijkspiegel kan verwijderen. Daarvoor moest ik wel even een half uur rijden! Helemaal hysterisch was ze! Als ik er niet was geweest zei ze, dan had ze de ANWB gebeld, maar ze zag ook wel een beetje in, dat ze voor gek zou hebben gestaan. Maar ze laat me desnoods bij nacht en ontij komen, om spinnen te verwijderen. Persoonlijk ben ik alleen niet dol op kikkers en padden. En de katten nemen er nog weleens een exemplaar mee, die pak ik niet met blote handen. Ik vind ze gewoon viezig. O nee, kikkers en padden mag ik wel. Behalve als ze Huub heten natuurlijk.
Maar ik heb een panische angst voor maden. Jaren geleden, in de warme zomer van 1983, stond er een vuilniszak op mijn balkon. Mijn toenmalige vriendje had de nacht van zaterdag op zondag bij me geslapen en vroeg ´s ochtends toen hij wegging of hij die vast buiten moest zetten. Ik zei dat ik dat die avond zelf wel deed.
Er zat echter een scheur in de zak en toen ik hem ´s avonds beetpakte, barstte er een ware explosie van maden naar buiten.
Ik woonde in een oud huis, en alles kierde. Ze drongen mijn huis binnen en het waren er echt honderden, misschien wel duizenden.
Ik werd compleet hysterisch. Ik heb in no-time een fles wijn leeggedronken omdat ik dat nuchter echt niet aankon. Tot vier uur ´s nachts ben ik bezig geweest met kokend water met amoniak, en het klonk net alsof ik mais aan het poffen was. Als ik daar nog aan denk ...
Dus zodra ik een made zie, hang ik gillend in de gordijnen, nog steeds. |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 22:19 schreef draakje het volgende:[..] O nee, kikkers en padden mag ik wel. Behalve als ze Huub heten natuurlijk. Maar ik heb een panische angst voor maden. Jaren geleden, in de warme zomer van 1983, stond er een vuilniszak op mijn balkon. Mijn toenmalige vriendje had de nacht van zaterdag op zondag bij me geslapen en vroeg ´s ochtends toen hij wegging of hij die vast buiten moest zetten. Ik zei dat ik dat die avond zelf wel deed. Er zat echter een scheur in de zak en toen ik hem ´s avonds beetpakte, barstte er een ware explosie van maden naar buiten. Ik woonde in een oud huis, en alles kierde. Ze drongen mijn huis binnen en het waren er echt honderden, misschien wel duizenden. Ik werd compleet hysterisch. Ik heb in no-time een fles wijn leeggedronken omdat ik dat nuchter echt niet aankon. Tot vier uur ´s nachts ben ik bezig geweest met kokend water met amoniak, en het klonk net alsof ik mais aan het poffen was. Als ik daar nog aan denk ... Dus zodra ik een made zie, hang ik gillend in de gordijnen, nog steeds.  ohw heerlijk Draakje wat laat je me weer lachen doet me goed dank je wel. |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
| Nou, in dit geval zal ik niet zeggen: graag gedaan. |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
quote: 
ohw hou op ik heb pijn in mijn buik van het lachen |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
| sorry hoor ik kan me voorstellen dat h et voor jou vreselijk was maar ik zie het zo voor me |
|
|
|
|
draakje
|
|
|
Dan zal ik om je buik wat te ontlasten nu een mooi verhaal vertellen over een libelle.
Ik werkte toen in Diemen en de bussen daar reden zeer onregelmatig. Hij was net voor mijn neus weggereden, dus moest ik een half uur wachten. Terwijl ik daar in dat bushokje stond, zag ik een prachtige libelle die zich steeds bijna te pletter vloog tegen het glas (dat schijnen de meeste dieren niet te kunnen zien).
Op een gegeven moment zat hij een beetje versuft op de grond. Ik wilde hem zo graag uit dat bushokje krijgen, maar hoe doe je dat? Want die dieren hebben een soort poeder op hun vleugels en als dat eraf is, gaan ze dood.
Met oneindige zachtheid - ik voelde me net een chirurg - heb ik hem op een blaadje geschoven, en dat kon ik wél oppakken.
Ik heb hem buiten het bushokje vrijgelaten en hij vloog meteen weg.
Dat is altijd een van mijn mooiste herinneringen gebleven. |
|
|
|
|
seya@headliner
|
|
|
Okee, we hebben het over dieren. Dit is een verhaal uit mijn boekje. Het is werkelijk gebeurd, het is misschien lang, maar past wel in de sfeer van dit topic.
Een sprookje
Als een sprookjesachtige nevel ligt het beginnende ochtendlicht over het landschap. Mijn blote voeten voelen de dauwdruppels en worden vochtig. Zachtjes ontwaken de geluiden. Een diffuus licht, een aarzelende zonnestraal. Er dansen wat vliegjes in een wolkje, ze kriebelen door elkaar. Een merel zingt zijn ochtendlied, hoog in een populier. De klanken zijn lieflijk en vertederen mij.Ik laat mijn handen langs de struiken glijden, pak wat blaadjes en kneus ze. Ik ruik eraan en de tintelende geur van de natuur komt in mijn neus. In de verte staat een Edelhert. Ik kijk gefascineerd naar het prachtige dier, met zijn brede borstkas en zijn statige, grote gewei. Hij dook op uit de nevel en bleef doodstil staan, beiden keken we elkaar gebiologeerd aan. Uit zijn neusgaten zie ik de adem zich met de lucht vermengen. Hij maakt een briesend geluid. Een beetje angstig voel ik me wel in deze confrontatie, met het enorme dier. Maar ik heb een overweldigend gevoel van verwondering en vooral bewondering. Zijn vacht glanst in het ochtendlicht. Als een gouden gloed over zijn lichaam verspreidt. Zijn ogen schitteren, de donkerbruine tint is heel intens. Ik doe een stapje voorwaarts, angstig, dat hij op de vlucht zal slaan. Heel rustig en bedaard zet ik mijn voeten in het gras. Hij blijft stokstijf staan, draait alleen even zijn prachtige kop. Opnieuw zet ik een voorzichtig stapje, ik voel mijn adem stokken. Hij tilt een voorpoot op en zet hem weer terug. Nog steeds staat hij op dezelfde plek. Ik voel een spanning in me oplopen en een rilling gaat door me heen.Alsof hij op me wacht….Ik zet telkens een klein voorzichtig stapje naderbij. Het dier beweegt nog steeds niet en kijkt me aan. Het is alsof de lucht meesiddert van de spanning, die ik in me voel. Steeds dichter nader ik nu. Ik wil mijn hand uitsteken, maar ben bang hem dan af te schrikken. Opeens schrik ik, hij beweegt zich. Tot mijn verbazing doet hij langzaam een stapje voorwaarts. Ik zie de grove spieren in zijn sterke poten rollen.Traag verzet hij zijn poten, maar hij komt mij nu steeds meer nader. Het is nu mijn beurt, om doodstil te blijven staan. Ik probeer, mijn nu snelle ademhaling onder controle te krijgen. Ik kan het dier ruiken, damp slaat van zijn lichaam. Zijn donkere ogen, zijn zacht en met wimpers bedekt. Met een groot ontzag volg ik de bewegingen. Ik ben nog niet eerder zo nabij een in het wild levend dier geweest. Hij staat nu voor me. Hij strekt zijn hals en gooit zijn kop omhoog. Een enorm geluid komt nu uit zijn keel. Een oergeluid, een alleroverstemmende brul. Het gaat als een trilling door mijn lichaam, de bodem onder mijn voeten beeft. Met mijn handen bedek ik mijn oren. Mijn ogen zijn vochtig van de ontroering, dat ik zo dichtbij mag komen. Hij briest nog na en laat zijn kop zakken. We kijken elkaar nu recht aan en de angst voor dit zachte dier vloeit weg. Langzaam zet ik nog een klein stapje. Ik steek mijn hand naar hem uit…Even lijkt het of hij zijn kop wil wegdraaien. Dan duwt hij langzaam zijn snuit in mijn hand….Een lang gerekte zucht ontsnapt mij. De warmte van het dier glijdt in mijn hand over. Ik sluit mijn ogen en laat de betovering over me heen komen.Ik heb vrees, dat het moment snel voorbij zal gaan. Ik kan het gevoel niet onderdrukken en probeer de intensiteit van het moment vast te houden. Zijn snuit drukt nog heviger tegen mijn hand, alsof hij me iets willen laten blijken. Ik glijd met mijn hand naar boven en streel zijn kop. De zachte vacht is een streling op zich. Ik doe nog een stapje voorwaarts en leg mijn gezicht tegen de warme kop. Het is een hartverscheurend gevoel, wat er over me komt. Het dier blijft stil en alleen zijn warmte en het geluid van zijn ademhaling maken dat ik voel, dat hij leeft. Mijn gezicht wordt nat van de tranen. Het wonder wat zich hier aan mij voordoet, is van zo’n ontroerend gehalte. Het geeft me een begenadigd gevoel en ik voel me één met de natuur. Hij beweegt nu onder mijn hand en gezicht, heel langzaam maakt hij zich los van mij. Nog even drukt hij zijn snuit tegen me aan en dan keert hij zich. Hij draait zich eerst langzaam, maar eenmaal gekeerd zet hij zich af. Met snelheid maakt hij zich uit de voeten. Om op enige afstand stil te staan en zijn kop te draaien. Hij kijkt me aan en briest. Hij gooit zijn kop weer in de lucht en stoot zijn oerkreet uit. Het is zijn afscheid aan mij. Ik kijk hem na, minutenlang sta ik daar en wil de betovering niet verbreken. Dan zet ik mijn voeten weer in het nu bijna droge gras en keer terug. Naar de stad, de mensen, de realiteit |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 - 22:40 schreef draakje het volgende:Dan zal ik om je buik wat te ontlasten nu een mooi verhaal vertellen over een libelle. Ik werkte toen in Diemen en de bussen daar reden zeer onregelmatig. Hij was net voor mijn neus weggereden, dus moest ik een half uur wachten. Terwijl ik daar in dat bushokje stond, zag ik een prachtige libelle die zich steeds bijna te pletter vloog tegen het glas (dat schijnen de meeste dieren niet te kunnen zien). Op een gegeven moment zat hij een beetje versuft op de grond. Ik wilde hem zo graag uit dat bushokje krijgen, maar hoe doe je dat? Want die dieren hebben een soort poeder op hun vleugels en als dat eraf is, gaan ze dood. Met oneindige zachtheid - ik voelde me net een chirurg - heb ik hem op een blaadje geschoven, en dat kon ik wél oppakken. Ik heb hem buiten het bushokje vrijgelaten en hij vloog meteen weg. Dat is altijd een van mijn mooiste herinneringen gebleven. wat ben je toch een gevoelig mens he Draakje een hele mooie eigenschap hoor. |
|
|
|
|
Moha R. de Vries
|
|
|
| Tjee Seya wat een ontroerende ervaring is dit ik kreeg gwn tranen in mijn ogen. zoals je het beschreef beleefde ik het helemaal mee. |
|
|
|